احکام جنایز

باید‌های بیمار

بیمار باید به قضا و قدر الهی خشنود باشد و در برابر تقدیر الهی، صبر پیشه کند و گمانش را نسبت به پروردگارش نیکو گرداند، که چنین وضعیتی به نفع او خواهد بود. رسول الله صلى الله علیه و سلم می‌فرماید:

«عَجَبًا لأَِمْرِ الْمُؤْمِنِ إِنَّ أَمْرَهُ کُلَّهُ خَیْرٌ وَلَیْسَ ذَاکَ لأَِحَدٍ إِلاَّ لِلْمُؤْمِنِ إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَکَرَ فَکَانَ خَیْرًا لَهُ وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ فَکَانَ خَیْرًا لَهُ».

(مسلم ؛ بیهقی ؛ احمد).

ترجمه: شأن مومن شگفت انگیز است، زیرا تمام امورش به خیر او تمام می‌شود و این وضعیت را بجز مومن، کسی دیگر ندارد.

مومن هنگام شادی، خدا را سپاس می‌گوید، و این به نفع اوست. و هنگام مصیبت، صبر پیشه می‌کند باز هم به خیر اوست.

در حدیثی دیگر می‌فرماید:
«لاَ یَمُوتَنَّ أَحَدُکُمْ إِلاَّ وَهُوَ یُحْسِنُ الظَّنَّ بِاللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ».

(مسلم ؛ بیهقی ؛ احمد).

(هیچ کس از شما نمیرد، مگر اینکه گمانش نسبت به پروردگارش نیکو باشد).

حالت بیمار در هنگام مرض موت،
باید میان بیم و امید باشد، در برابر گناهانی که انجام داده از خدا بترسد و
در عین حال، به رحمت پروردگار، امیدوار باشد.

از حضرت انس رضی الله عنه روایت است:

«أَنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و سلم دَخَلَ عَلَى شَابٍّ وَهُوَ فِی الْمَوْتِ فَقَالَ کَیْفَ تَجِدُکَ قَالَ وَاللَّهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنِّی أَرْجُو اللَّهَ وَإِنِّی أَخَافُ ذُنُوبِی فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و سلم لاَ یَجْتَمِعَانِ فِی قَلْبِ عَبْدٍ فِی مِثْلِ هَذَا الْمَوْطِنِ إِلاَّ أَعْطَاهُ اللَّهُ مَا یَرْجُو وَآمَنَهُ مِمَّا یَخَافُ».

ترمذی و ان را حسن دانسته ، ابن ماجه، عبدالله بن احمد با سند صحیح.

ترجمه: رسول اکرم صلى الله علیه و سلم نزد جوانی که در بستر مرگ بسر می‌برد، رفت و پرسید:
خود را در چه حالتی می‌بینی؟ گفت: ‌ای پیامبر خدا صلى الله علیه و سلم بخدا سوگند، من به رحمت‌های خداوند امیدوارم و در عین حال، از گناهانم بیمناک هستم.

رسول اکرم صلى الله علیه و سلم فرمود:

بیم و امید در چنین حالتی در دل هیچ مسلمانی جمع نمی‌شوند، مگر
اینکه خداوند آنچه را که او امیدوار است به وی می‌دهد و از آنچه که بیم دارد، نجات‌اش می‌دهد.