۱۲۱- إِنَّ اللَّـهَ تَجَاوَزَ لِی عَنْ أُمَّتِی مَا وَسْوَسَتْ بِهِ صُدُورُهَا مَا لَمْ تَعْمَلْ أَوْ تَکَلَّمْ.
خداوند از وسوسههای امتم و آن چه در دلهایشان میگذرد، تا زمانی که آنها را عملی نکردهاند و یا بر زبان جاری نساختهاند، صرف نظر نموده است.
۱۲۲- إِنَّ اللَّـهَ حَبَسَ عَنْ مَکَّهَ الْفِیلَ.
خداوند، مانع از حمله فیل به مکه شد.
۱۲۳- إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَ عَلَیْکُمْ: عُقُوقَ الأُمَّهَاتِ.
خداوند نافرمانی مادران را بر شما حرام قرار داده است.
۱۲۴- إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَ مَکَّهَ.
خداوند، مکه را حرام قرار داده است.
۱۲۵- إِنَّ اللَّـهَ خَیَّرَ عَبْدًا بَیْنَ الدُّنْیَا وَبَیْنَ مَا عِنْدَهُ فَاخْتَارَ مَا عِنْدَ اللَّهِ.
خداوند به بندهای اختیار داد تا از میان دنیا و آخرت، یکی را انتخاب نماید. وآن بنده، آخرت را انتخاب نمود.