احادیث شفاعت(۹)

بخاری، کتاب «التوحید» باب: [کَلاَمِ الرَّبِّ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ القِیَامَهِ مَعَ الأَنْبِیَاءِ]

۳۳۷- «عَنْ أَنَسٍ رضی الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: إِذَا کَانَ یَوْمُ القِیَامَهِ، شُفِّعْتُ، فَقُلْتُ: یَا رَبِّ! أَدْخِلِ الجَنَّهَ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ خَرْدَلَهٌ، فَیَدْخُلُونَ، ثُمَّ أَقُولُ: أَدْخِلِ الجَنَّهَ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ أَدْنَى شَیْءٍ، فَقَالَ أَنَسٌ رضی الله عنه: کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى أَصَابِعِ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم».

337. «از انس رضی الله عنه روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: «وقتی که روز قیامت می‌شود، شفیع قرار داده می‌شوم (شفاعتم پذیرفته می‌شود)، پس می‌گویم: خدایا! هرکس را که به اندازه‌ی سنگینی دانه‌ی خردلی (کنایه از مقدار کمی) [ایمان در قلبش وجود دارد] وارد بهشت کن، پس [آن گروه که مقداری ایمان در قلب‌شان باشد]، داخل بهشت می‌شوند]، سپس می‌گویم: خدایا! هرکس را که به میزان کم‌ترین چیزی (ذره‌ای) ایمان در قلبش است، وارد بهشت کن، انس رضی الله عنه می‌گوید: گویی اینک هم به انگشتان مبارک پیامبرصلی الله علیه و سلم نگاه می‌کنم [که مقدار کم را با سر انگشتانش نشان می‌داد]».