احادیث شفاعت(۱۳)

مسلم، باب: [إثبات الشفاعه وإخراج الموحدین من النار]

۳۴۴- «عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضی الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ  صلی الله علیه و سلم: إِنِّی لَأَعْلَمُ آخِرَ أَهْلِ النَّارِ خُرُوجًا مِنْهَا، وَآخِرَ أَهْلِ الْجَنَّهِ دُخُولًا الْجَنَّهَ: رَجُلٌ یَخْرُجُ مِنَ النَّارِ حَبْوًا، فَیَقُولُ اللهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَى لَهُ: اذْهَبْ فَادْخُلْ الْجَنَّهَ، فَیَأْتِیهَا، فَیُخَیَّلُ إِلَیْهِ أَنَّهَا مَلْأَى، فَیَرْجِعُ، فَیَقُولُ: یَا رَبِّ! وَجَدْتُهَا مَلْأَى، فَیَقُولُ اللهُ لَهُ: اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّهَ، قَالَ: فَیَأْتِیهَا، فَیُخَیَّلُ إِلَیْهِ أَنَّهَا مَلْأَى، فَیَرْجِعُ، فَیَقُولُ: یَا رَبِّ، وَجَدْتُهَا مَلْأَى، فَیَقُولُ اللهُ لَهُ: اذْهَبْ فَادْخُلْ الْجَنَّهَ، قَالَ: فَیَأْتِیْهَا، فَیُخَیَّلُ إِلَیْهِ أَنَّهَا مَلْأَى، فَیَرْجِعُ، فَیَقُولُ: یَا رَبِّ! وَجَدْتُهَا مَلْأَى، فَیَقُولُ اللهُ لَهُ: اذْهَبْ فَادْخُلْ الْجَنَّهَ، فَإِنَّ لَکَ مِثْلَ الدُّنْیَا وَعَشَرَهَ أَمْثَالِهَا – أَوْ إِنَّ لَکَ عَشَرَهَ أَمْثَالِ الدُّنْیَا – قَالَ: فَیَقُولُ: أَتَسْخَرُ بِی – أَوْ أَتَضْحَکُ بِی – وَأَنْتَ الْمَلِکُ؟ قَالَ: لَقَدْ رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ  صلی الله علیه و سلم ضَحِکَ، حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ، قَالَ: فَکَانَ یُقَالُ: ذَاکَ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّهِ مَنْزِلَهً».

344. «از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت شده است که گفت: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: «من می‌دانم آخرین فردی که از آتش بیرون می‌آید و آخرین فردی که وارد بهشت می‌شود، کیست. او فردی است که چهار دست و پا (به حالت خزیدن) از آتش بیرون می‌آید، خداوند متعال به او می‌گوید: برو وارد بهشت شو، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: پس به سوی بهشت می‌آید و چنان گمان می‌کند که بهشت پُر است و جایی برای او نیست، پس برمی‌گردد و می‌گوید: خدایا! آن را پُر یافتم، خداوند می‌فرماید: برو و وارد بهشت شو، پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: پس به سوی بهشت می‌آید و چنان گمان می‌کند که بهشت پُر است و جایی برای او نیست، دوباره برمی‌گردد و می‌گوید: خدایا! آن را پُر یافتم، خداوند می‌فرماید: برو و وارد بهشت شو، زیرا در آن برای تو نعمت‌هایی همچون نعمت‌هایی دنیا و ده برابر آن‌ها هست، یا (شک راوی) ده برابر نعمت‌های دنیا برای تو هست. پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: آن فرد می‌گوید: خدایا! آیا مرا مسخره می‌کنی یا (شک راوی) به من می‌خندی (زیرا معمولاً کسی که دیگری را مسخره می‌کند، به او می‌خندد)، در حالی که تو فرمانروا و صاحب اختیاری؟! ابن مسعود رضی الله عنه گوید: پیامبر صلی الله علیه و سلم را دیدم به گونه‌ای خندید که دندان‌های آخرش نمایان شد و فرمودند: گفته می‌شود: مقام و پاداش آن فرد پایین‌ترین درجه و مقام بهشتیان است».

۳۴۵- «عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ مِثْلُ ذَلِکَ، إِلاَّ أَنَّهُ قَالَ: رَجُلٌ یَخْرُجُ مِنْهَا زَحْفًا، فَیُقَالُ لَهُ: انْطَلِقْ فَیَذْهَبُ فَیَدْخُلُ الْجَنَّهَ، فَیَجِدُ النَّاسَ قَدْ أَخَذُوا الْمَنَازِلَ، فَیُقَالُ لَهُ: أَتَذْکُرُ الزَّمَانَ الَّذِی کُنْتَ فِیهِ؟ فَیَقُولُ: نَعَمْ، فَیُقَالُ لَهُ: تَمَنَّ، فَیَتَمَنَّى فَیُقَالُ لَهُ: لَکَ الَّذِی تَمَنَّیْتَ، وَعَشَرَهَ أَضْعَافِ الدُّنْیَا، قَالَ: فَیَقُولُ: أَتَسْخَرُ بِی وَأَنْتَ الْمَلِکُ؟ قَالَ: فَلَقَدْ رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ  صلی الله علیه و سلم ضَحِکَ، حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ».

345. «در روایت دیگری که ابن مسعود رضی الله عنه در این زمینه آورده‌اند همان روایت قبلی (حدیث شماره‌ی ۳۴۴) آمده است، با این تفاوت که گفت: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: «مردی با خزیدن از آتش بیرون می‌آید و به او گفته می‌شود: برو [و وارد بهشت شو] و [او نیز] می‌رود و وارد بهشت می‌شود و آنجا مردم (بهشتیان) را می‌بیند که همه جا را گرفته‌اند، به او گفته می‌شود: آیا زمانی را به یاد می‌آوری که در آنجا بودی (یعنی قبل از دنیا)؟ می‌گوید: بله، به او گفته می‌شود: آرزو کن، پس آرزو می‌کند، به او گفته می‌شود: برای توست آنچه آرزو کردی و ده برابر نعمت‌های دنیا، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: آن مرد می‌گوید: مرا مسخره می‌کنی، در حالی که تو فرمانروا و صاحب اختیاری؟» ابن مسعود رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه و سلم را دیدم، به گونه‌ای خندید که دندان‌های آخرش نمایان شد».