اثر چشم زدن

ابوامامه بن سهل بن حُنیف از پدرش نقل می کند که آنان به همراهی  پیامبر – صلى الله علیه وسلم – به طرف مکه حرکت کردند و چون به وادی خَزَّار در منطقه جحفه رسیدند، حضرت سهل بن حنیف – رضی الله عنه – که مردی خوش اندام بود و پوستی روشن و سفید داشت آنجا غسل نمود، عامر بن ربیعه در حالی که به او می نگریست، گفت:

من تاکنون حتی پوست دوشیزه ای را نیز به این زیبایی و روشنی، ندیده ام!! حضرت سهل – رضی الله عنه – همان دم بی هوش شد و بر زمین افتاد، مردم نزد حضرت پیامبر – صلى الله علیه وسلم – رفتند و گفتند: یا رسول الله سهل را دریاب! او بی هوش افتاده و حتی سرش را نیز تکان نمی دهد، حضرت پیامبر – صلى الله علیه وسلم – فرمودند:

آیا به کسی مشکوک هستید؟ (که او را نظر (چشم) کرده باشد؟) گفتند: عامر بن ربیعه به سویش می نگریسته است، حضرت پیامبر – صلى الله علیه وسلم – عامر را فرا خواندند و بر او به خشم آمده و فرمودند: چرا افرادی از شما برادران شان را می کشند؟ چرا هنگامی که از زیباییش به شگفت آمدی، نگفتی «بارک الله فیک» (چرا برایش دعای خیر و برکت نکردی؟)

سپس به عامر دستور دادند که غسل کند و عامر نیز در ظرفی غسل نمود، و پس از آن آب غسل را با کاسه ای بر سر و پشت حضرت سهل – رضی الله عنه – ریختند، عصر آن روز حضرت سهل – رضی الله عنه – با مردم حرکت کرد، گویا اصلاً به او زیانی نرسیده است

المسند ۳/ ۴۸۶٫ هیثمی گفته رجال احمد رجال الصحیح، المجمع ۵/ ۱۰۷