ابن مسعودرضی الله عنه

حضرت عبدالله بن مسعوداز بزرگان صحابه هستند، وی از صحابه، اهل فتوا نیز بودند. در صدر اسلام به دین اسلام مشرف شد و در هجرت به حبشه نیز شرکت داشت. چون از خدمتگزاران خاص رسول اکرم(صلی الله علیه وسلم) بود به «صاحب النعل»، «صاحب الوسادۀ» و «صاحب المطهرۀ»، ملقب گردید.
حفاظت و نگهداری کفش‌ها، بالش، و آفتابه رسول الله(صلی الله علیه وسلم) در بیشتر اوقات بر عهده او بود.
رسول اکرم(صلی الله علیه وسلم) در باره او فرمودند: «اگر کسی را بدون مشورت به امارت برگزینم، عبدالله بن مسعود خواهد بود. رسول الله(صلی الله علیه وسلم) در باره او چنین نیز فرمودند: «تو هروقت بخواهی اجازه حضور در مجلس و محفل مرا داری». ضمناً فرمودند: «هرکس می‌خواهد قرآن را به گونه‌ای که نازل شده بخواند مانند عبدالله بن مسعود بخواند»
و فرمودند: «حدیثی را که ابن مسعود برای شما بیان کند آن را بپذیرید». حضرت ابوموسی اشعری می‌گوید: «زمانی که ما از یمن می‌آمدیم تا مدت زمان زیادی بر این باور بودیم که ابن مسعود از اهل بیت هستند، زیرا که او و مادرش به کثرت در خانه حضرت رسول(صلی الله علیه وسلم) رفت و آمد می‌کردند»(). با این همه «ابوعمرو شیبانی:» می‌گوید: مدت زیادی در خدمت ابن مسعود بودم ولی یکبار هم نشنیدم که ایشان سخنی را به حضرت رسول الله(صلی الله علیه وسلم) نسبت بدهد و اگر چنین می‌کرد تمام بدنش به لرزه درمی‌آمد.
عمرو بن میمون: می‌گوید: مدت یک سال در هر پنجشنبه‌ نزد ابن مسعود می‌رفتم ولی نشنیدم که او حتی یک دفعه سخنی را به رسول الله(صلی الله علیه وسلم) نسبت دهد. روزی حدیثی را به پیامبر(صلی الله علیه وسلم) نسبت داد و بلافاصله، لرزه بر اندامش افتاد. چشمهایش قرمز، رگ‌های گردنش متورم شد و پیشانی او عرق کرد. آنگاه اظهار داشت: پیامبر(صلی الله علیه وسلم)چنین فرمودند یا شبیه آن، یا اندکی کم و بیش از آن().
آری، این بود احتیاط این بزرگان در نقل حدیث، زیرا رسول اکرم(صلی الله علیه وسلم) فرموده بودند: «هرکس به دروغ سخنی را به من نسبت دهد، جایش را در دوزخ ساخته است». با توجه به این حدیث، صحابه هرچند که سخنان و مطالب منقول از پیامبر(صلی الله علیه وسلم) را برای مردم بیان می‌کردند ولی در نسبت دادن آن مطالب به پیامبر(صلی الله علیه وسلم)نهایت احتیاط را به کار می‌بردند تا دروغی از زبان آنان بیرون نیاید.
متأسفانه ما امروزه بدون کمترین احتیاطی و بدون تحقیق کافی، به نقل حدیث می‌پردازیم و اندکی نیز احساس ترس و خوف نمی‌کنیم، در صورتی که نسبت دادن حدیث به پیامبر (صلی الله علیه وسلم)مسئولیت بسیار سنگینی است.