او ابوعبدالله محمد بن یزید بن ماجه قزوینی است. در سال ۲۰۷ یا ۲۰۹ هجری در قزوین به دنیا آمد و در سال ۲۷۳ درگذشت.
این محدث بزرگ برای کسب علم به مراکز علمی مشهور آن زمان، از جمله: عراق و بصره و کوفه و… سفر کرده و در محضر استادان بزرگ آن مراکز علمی تلمذ کرده است.
گرچه در میان محدثین و علما اعتبار احادیث ذکر شده در سنن ابن ماجه مورد اختلاف است، اما حسن ترتیب آن نسبت به سایر کتابهای حدیثی مشهور است.
برخی از بزرگان بر این باورند که «الـموطأ» امام مالک رحمه الله بر «سنن» ابن ماجه رحمه الله مقدم است و برخی دیگر قایل به مقدمبودن «سنن» دارمی بر «سنن» ابن ماجه شدهاند.
«سنن» ابن ماجه، در بین کتب ششگانهی حدیثی اهل سنت از پایینترین میزان اعتبار برخوردار است و به گفتهی سیوطی این کتاب مشتمل بر احادیثی است که افراد متهم به کذب و سرقت (کذب و سرقت در حدیث) آنها را نقل کردهاند و برخی از این احادیث به گونهای است که جز از ناحیهی همین عده شناخته شده نیست، گرچه این موضوع، در بارهی کل سنن ابن ماجه نیست و از ارزش آن نمیکاهد.
بر «سنن» ابن ماجه شرحهایی نوشته شده است که میتوان به «مصباح الزجاجه علی سنن ابن ماجه» جلال الدین سیوطی اشاره کرد([۱]).
امید است در آینده بر کتابهای حدیثی شرحهایی انجام گیرد و کارهایی صورت گیرد تا مسلمانان بیشتر از گذشته به سنت پاک پیامبر صلی الله علیه و سلم دسترسی داشته باشند.
در خاتمه امید که این اثر مورد استفادهی خوانندگان واقع شود و ما را از دعای خیر بیبهره ننمایند.
خدایا! اگر با نگارش این کتاب سود و نفعی محقق میشود از فضل و کرم توست که بر من ارزانی داشتهای و گرنه نیتم برایم نزدت کفایت میکند:
﴿إِنۡ أُرِیدُ إِلَّا ٱلۡإِصۡلَٰحَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُۚ وَمَا تَوۡفِیقِیٓ إِلَّا بِٱللَّهِۚ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُ وَإِلَیۡهِ أُنِیبُ﴾ [هود: ۸۸]. «تا آنجا که بتوانم قصدی جز اصلاح ندارم. و توفیقم تنها به یاری پروردگار است. بر او توکل نمودم و بهسوی او بازمیگردم».
[۱]– منابع شرح محدثان: علوم حدیث صبحی صالح، مقدمهی خود کتاب الأحادیث القدسیه، تاریخ عمومی حدیث دکتر معارف.