جهاد و کارزارِ ابن تیمیه : منحصر به حوزه ی قلم و زبان نشد؛ بلکه با شمشیر و نیزه به میدان جهاد فی سبیل الله هم کشیده شد. او دارای کارنامه ای بسیار درخشان در جنگ علیه مغولهای مهاجم به سرزمین اسلامی است. او تمام نیروی علمی و روحی بلکه جسمیِ خویش را که در توان داشت، علیه آنان به کار گرفت. آن گاه که بیشتر علما و دولت مردان از شهر گریختند، در دمشق در کنار نایب السطان افرم، ایستاد و مسلمانان را بر مقاومت و پایداری علیه تاتار تشویق می نمود. همان گونه که با به خطر انداختن جانش به خاطر برخوردِ بدِ غازان، رئیس مغول ها با مسلمین، با او به درشتی سخن گفت. و چون خطر تاتار را شدید یافت، از سوریه به سوی مصر رخت سفر بر بست و با سخنانی تند و کوبنده سلطان ناصر و دولت مردانش را به جنگ علیه مغول ها بر انگیخت. سپس خود در معرکه ی مرج الصفر حضور یافت. در میان سربازان گشت میزد و تشویق شان می نمود و مدام به آنان گوشزد می کرد که اگر خالصانه از الله اطاعت کنند، شایستگی پیروزی را دارند. سپس دوشا دوش آنان با جدیت تمام علیه مغولان جنگید[۱].
[۱] مقارنه بین الغزالی و ابن تیمیه، نوشته ی محمد رشاد سالم، (ص ۲۵ – ۲۶). البدایه والنهایه، ج ۱۴٫ فوات الوفیات، ابن شاکر ۱/ ۷۲ – ۷۳٫ العقود الدریه، (ص ۱۱۸) به بعد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین