وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
در روایت زیر که مجلسی آن را صحیح میداند علی بن ابی طالب با سنت پیامبر مخالفت میکند و به همین خاطر آیه لا تحرموا طیبات ما احل الله لکم درباره اش نازل میشود.
این روایت ادعای عصمت تراشان را بر هم میزند و ثابت میکند که علی معصوم نیست بلکه بشریست که خطا هم میکرده است.
علیّ بن إبراهیم فی (تفسیره) عن أبیه عن ابن أبی عمیر عن بعض رجاله عن أبی عبد الله (علیه السلام) فی قوله تعالى : (لا تحرموا طیبات ما احل الله لکم) قال : نزلت فی أمیر المؤمنین (علیه السلام) وبلال وعثمان بن مظعون فأما أمیر المؤمنین (علیه السلام) فحلف أن لا ینام باللیل أبدا وأما بلال فانه حلف أن لا یفطر بالنهار أبدا وأما عثمان بن مظعون فانه حلف أن لا ینکح أبدا إلى إن قال: فخرج رسول الله (صلى الله علیه وآله) ونادی الصلاه جامعه وصعد المنبر وحمد الله واثنی علیه ثم قال: ما بال أقوام یحرمون على أنفسهم الطیبات إلا إنیّ أنام اللیل وانکح وافطر بالنهار فمن رغب عن سنّتی فلیس منّی فقام هؤلاء فقالوا: یا رسول الله (صلى الله علیه وآله) فقد حلفنا على ذلک فأنزل الله عزّ وجلّ : (لا یؤاخذکم الله باللغو فی إیمانکم ولکن یؤاخذکم بما عقدتم الإیمان فکفارته إطعام عشره مساکین من أوسط ما تطعمون اهلیکم أو کسوتهم أو تحریر رقبه فمن لم یجد فصیام ثلاثه أیام ذلک کفاره إیمانکم إذا حلفتم).
(الروایه بتفسیر القمی ۱ : ۱۷۹ وصححها المجلسی فی کتاب عین الحیاه ص۲۳۵ ـ ص۲۵۲).
علی بن ابراهیم قمی در تفسیر آیه (لا تحرموا طیبات ما احل الله لکم) میگوید که ابا عبد الله گفت: این آیه درباره ی امیر المومنین علیه السلام و بلال و عثمان بن مظعون نازل شد. به این شکل که امیر المومنین قسم خورد که شبها هرگز نخوابد و بلال هم قسم خورد که هرگز روزها را افطار نکند و عثمان بن مظعون هم قسم خورد که هرگز ازدواج نکند. سپس پیامبر صلی الله علیه و اله خارج شد و مردم را به نماز جماعت ندا داد و بر بالای منبر رفت و حمد و ثنای خداوند را گفت سپس فرمودند : این مردم را چه شده است که چیز های پاک و حلال را بر خودشان حرام میکنند ؟ من خودم شبها میخوابم و ازدواج میکنم و روزها را هم افطار میکنم پس هر کس که از سنت من رویگردانی کند از من نیست. سپس آنها بلند شدند و گفتند ای رسول الله ما بر این مسائل قسم هم خوردیم که خداوند این آیه را نازل کرد (لا یؤاخذکم الله باللغو فی إیمانکم ولکن یؤاخذکم بما عقدتم الإیمان فکفارته إطعام عشره مساکین من أوسط ما تطعمون اهلیکم أو کسوتهم أو تحریر رقبه فمن لم یجد فصیام ثلاثه أیام ذلک کفاره إیمانکم إذا حلفتم).
چطور علی که معصوم است با سنت پیامبر مخالف می کند؟ آیا معنی دیگری دارد غیر از اینکه علی هم آدمی بوده که خطا و صواب داشته است؟
شخصی که از خطا و گناه و اشتباه معصوم است دیگر چه فضلی بر دیگران دارد؟
برای مثال علی دست خودش نیست و هیچ گاه گناه نمی کند اما شخصی دیگر، معصوم نیست و با تلاش و سعی خود را از گناه دوری میکند. حال کدام یک از این دو شخص عملش پاداش بیشتری دارد؟ شخصی که با مبارزه با شهوت و شیطان و غالب شدن بر آن گناه نمیکند؟ یا علی و یا دیگر ائمه که به طور غیر ارادی گناه نمی کنند؟
شخصی که برای تزکیه نفس سعی و تلاش میکند و با ریاضت و تقوا از گناه دوری می کند بهتر است و عملش با فضیلت تر است یا معصومی که به طور پیشفرض هیچ گناهی نمیکند؟