آیه ۶۷ سوره مائده

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند در آیه ۶۷ سوره مائده می فرماید: ”یایها الرسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و ان لم نفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکفرین…ای پیامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده ای و خداوند تو را از (گزند) مردم نگاه می دارد.همانا خدا گروه کافران را هدایت نمیکند“
اگر خدا می خواست علی را توسط این آیه جانشین پیامبر(ص) سازد مگر نمی توانست بگوید ” ای پیامبر علی را جانشین خود گردان“ تا هر کس که قرآن را قرائت می کند بداند که خداوند علی را جانشین پیامبر ساخته است. مگر خداوند ناتوان بود یا از کسی می ترسید؟ و یا توانایی این را نداشت که قرآن را از حوادث روزگار و تحریف مصون بدارد؟ کما اینکه مصون نگهداشته است.پس می بینیم معنی آیه چیز دیگری است.
در این آیه خداوند فرموده است: ای پیامبر آنچه را که از جانب پروردگارت به تو نازل شده است برسان،…
می پرسیم آنچه از جانب پرورداگر بر پیامبر نازل شده چه بوده است؟
چه چیزی نازل شده که پیامبر وظیفه داشته آنرا برساند؟ مفسران شیعه و سنی هر یک به گمان خویش جوایس داده اند برخی گفته اند منظور حلال و حرام است برخی گفته اند مقصود جانشینی علی است، برخی گفته اند منظور پیام حجه الوداع است و برخی گفته اند منظور احکام است و خلاصه اینکه حدود بیست احتمال داده اند و برای شناخت حقیقت، باید قرآن را با قرآن تفسیر کنیم و باید قبل و بعد از آیه را در نظر بگیریم، اگر ما بخواهیم خانه ای بخریم موقعیت محل و کوچه های اطرافش را در نظر میگیریم تا بهتر آشنایی با خانه داشته باشیم در تفسیر قرآن هم باید قبل و بعد آیه را در نظر بگیریم.
دیگر اینکه ان چیزی که به پیغمبر (ص) نازل شده و آیه میگوید آنرا برسان در خود قرآن هست، با این مقدمه ابتدا آیات ۶۶ و ۶۷ و ۶۸ را ترجمه می نمائیم و بعد به توضیح آیه ۶۷ می پردازیم: ” و اگر آنان، تورات و انجیل و آنچه را از سوى پروردگارشان بر آنها نازل شده ( قرآن) برپا دارند، از آسمان و زمین، روزى خواهند خورد; جمعى از آنها، معتدل و میانه‏رو هستند، ولى بیشترشان اعمال بدى انجام مى‏دهند. (۶۶)اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملا (به مردم) برسان و اگر نکنى، رسالت او را انجام نداده‏اى! خداوند تو را از (خطرات احتمالى) مردم، نگاه مى‏دارد; و خداوند، جمعیت کافران (لجوج) را هدایت نمى‏کند. (۶۷)اى اهل کتاب! شما هیچ آیین صحیحى ندارید، مگر اینکه تورات و انجیل و آنچه را از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده است، برپا دارید. ولى آنچه بر تو از سوى پروردگارت نازل شده، (نه تنها مایه بیدارى آنها نمى‏گردد، بلکه) بر طغیان و کفر بسیارى از آنها مى‏افزاید. بنابر این، از این قوم کافر، (و مخالفت آنها،) غمگین مباش! (۶۸)…و اگر اهل کتاب به تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارشان به سویشان نازل شده است عمل می کردند، قطعا از بالای سرشان (نعمتهای آسمانی) و از زیر پاهایشان (نعمتهای زمینی) برخوردار می شدند، از میان آنان گروهی میانه رو هستند و بسیاری از ایشان بد رفتارند۶۶ ای پیامبر آنچه را از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده ای و خدا تو را از (گزند) مردم نگاه می دارد. همانا خداوند گروه کافران را هدایت نمی کند ۶۷ بگو ای اهل کتاب تا هنگامیکه به تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان به سوی شما نلزل شده است عمل نکرده اید بر هیچ (آئین حقی) نیستید و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده بر طغیان و سرکشی بسیاری از انان خواهد افزود پس بر گروه کافران اندوه مخور۶۸“
مشاهده می نمائیم که آیه ۶۶ درباره اهل کتاب است و آیه ۶۸ نیز بعد از آیه مورد بحث ما یعنی آیه ۶۷ است و درباهر اهل کتاب و آیه مورد بحث یعنی آیه ۶۷ بین این دو آیه واقع شده است و با توجه به جمله ”القوم الکافرین“ که در آخر آیه ۶۷ و در آخر آیه ۶۸ وجود دارد بدست می آید که این دو آیه بی ارتباط با هم نیستند و خداوند در قرآن روی حساب صحبت می کند و یکباره آیه ای را بین دو آیه که با هم ربط دارند نمی اورد مگر اینکه آن آیه با آن دو آیه در قبل و بعد از خود در ارتباط باشد.
پیامبر وظیفه داشته که آیه ۶۸ را برساند و در آیه ۶۸ میفرمائید: ”  قل یاهل الکتب لستم علی شی حتی تقیموا التورته و الانجیل و ما انزل الیکم من ربکم…“
و آنچه نازل شده بوده وظیفه داشته برساند همین آیه بوده است که در این آیه می فرماید: ” بگو ای اهل کتاب شما بر هیچ آئین حقی نیستید تا اینکه از تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان بسوی شما فرستاده شده است پیروی کنید…“
ممکن است بگوئید اگر اینطور است ابتدا باید آیه ۶۸ بیاید و بعد آیه ۶۷ می گوئیم: تشویق به اینکه پیام را برسان و سپس آوردن پیام برای ایجاد آمادگی در پیامبر است و حالت ”تهیا“ دارد و شاهد مثال اینکه در آیات ۶۷ تا ۷۱ سئره بقره ابتدا از مشخصات گاوی که بنی اسرائیل باید ذبخ می نمودند صحبت می کند و در آیه ۷۲ از کشته شدن شخصی که باید گاو را به بدن او میزدند تا زنده شود، در صورتیکه بنظر می رسد ابتدا باید آیه ۷۲ بیاید و بعد آیات ۶۷ تا ۷۱ توضیحات وضع را بدهد ولی سلیقه خداوند اینگونه بوده است و در ایات مورد بحث ما برای تاکید ،‌ابتدا آیه ۶۷ را فرموده است و بعد آیه ۶۸ را و در نتیجه، معنی آیه ۶۷ با توجه به آیه ۶۸ توامان اینگونه می شود:
”بگو ای اهل کتاب تا هنگامیکه به تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل شده عمل نکنید بر هیچ(آئین حقی) نیستید و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده بر طغیان و کفر بسیاری از آنان خواهد افزود، پس بر گروه کافران اندوه مخور۶۸ ای پیامبر آنچه از جانب پروردگارت به تو نازل شده (آیه ۶۸) ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده ای و خدا تو را از گزند مردم نگه می دارد.همانا خداوند گروه کافران را هدایت نمی کند۶۷“
در آخر آیه ۶۸ مشاهده می نمائیم که می فرماید: ” بر گروه کافران اندوه مخور“ و در اخر آیه ۷۶ مشاهده می نمائیم که میفرماید: ” خداوند گروه کافران را هدایت نمی کند“ و این میرساند که این ۲ آیه در ارتباط با هم هستند. ببینید چگونه آیات قرآن یکدیگر را تفسیر می کنند. اصلا آنچه که خدا به پیغمبر وحی نموده و فرموده آنرا برسان باید در خود قرآن باشد، آنطور نبوده که خداوند چیزی به پیامبر وحی کند و بگوید آنرا در قرآن ننویسند ولی خودت آنرا به مردم برسان و نترس و خدا تو را از گزند کفار حفظ می کند. اگر اینگونه باشد آیا این سوال مطرح نمی شود که چرا خدا خودش آن پیام را در قرآن نیاورده است؟
اگر آیه ۶۷ درباره خلافت علی بود یقینا خداوند آنرا بیان می نمود تا همه وظیفه خود را بدانند ولی نه تنها در قرآن امامانی از سوی خدا بعد از رسول اکرم (ص) برای هدایت مردم معرفی نشده اند بلکه ایمان به امامت نیز در قران وجود ندارد