آیا گناهت را به یاد داری؟

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِی اللَّه عَنْهمَا قَالَ:
سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ یَقُولُ:
«إِنَّ اللَّهَ یُدْنِی الْمُؤْمِنَ فَیَضَعُ عَلَیْهِ کَنَفَهُ وَیَسْتُرُهُ، فَیَقُولُ: أَتَعْرِفُ ذَنْبَ کَذَا؟
أَتَعْرِفُ ذَنْبَ کَذَا؟
فَیَقُولُ: نَعَمْ أَیْ رَبِّ، حَتَّى إِذَا قَرَّرَهُ بِذُنُوبِهِ، وَرَأَى فِی نَفْسِهِ أَنَّهُ هَلَکَ، قَالَ: سَتَرْتُهَا عَلَیْکَ فِی الدُّنْیَا وَأَنَا أَغْفِرُهَا لَکَ الْیَوْمَ، فَیُعْطَى کِتَابَ حَسَنَاتِهِ،
وَأَمَّا الْکَافِرُ وَالْمُنَافِقُونَ فَیَقُولُ الأَشْهَادُ: هَؤُلاءِ الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلا لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ.
(بخارى: ۲۴۴۱)

عبد الله بن عمر رضی الله عنهما می گوید:
از رسول ‏الله صلی الله علیه و سلم شنیدم که می فرمود:
«روز قیامت، خداوند بنده مؤمن را نزد خود فرا می خواند و در آغوش می گیرد و به دور از انظار دیگران، به او می فرماید:
آیا فلان گناه و فلان گناه را به یاد داری؟
بنده می گوید:
بله، ای پروردگار من!
و اینگونه خداوند از او، به گناهانش اعتراف می گیرد و بنده مؤمن، خود را در معرض هلاکت می بیند.
آنگاه، خداوند می فرماید:
در دنیا گناهانت را پوشانیدم.
امروز نیز آنها را (می پوشانم و) مورد مغفرت قرار می دهم.
سپس، کارنامه اعمال صالح به او داده می شود.
اما درباره کفار و منافقین، گواهان خواهند گفت: (اینها کسانی هستند که بر خدا دروغ گفته اند. بدانید که لعنت و نفرین الله بر ستمکاران است».