غیبت
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: «أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَهُ؟» قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ» قِیلَ أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِی أَخِی مَا أَقُولُ؟ قَالَ: «إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ، فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ»
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که: پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «آیا می دانید غیبت چیست؟» گفتند: خدا و پیامبرش بهتر می دانند، فرمود:« برادرت را به آن چه که از آن خوشش نمیآید، یاد کنی» گفتند: اگر آن چه می گویم در برادرم، وجود داشته باشد، چطور است؟ فرمود: «اگر آن چه می گویی در وی باشد، غیبتش کرده ای و اگر نباشد، به وی بهتان بستهای».
مسلم۴/۲۰۰۱ شماره ۲۵۸۹