وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
رسول اکرم صلی الله علیه وسلم را به یاد دارد که می‌فرماید:
«أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَهُ؟» قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ» قِیلَ أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِی أَخِی مَا أَقُولُ؟ قَالَ: «إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ، فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ».[۱]
«آیا می‌دانید غیبت چیست»؟
گفتند: خدا و رسولش داناترند.
فرمود: «چیزی در مورد برادرت ذکر کنی که از آن بدش می‌آید».
گفته شد: نظرت چیست اگر آنچه می‌گویم در برادرم وجود داشته باشد؟
فرمود: «اگر آنچه می‌گویی در او باشد او را غیبت کرده‌ای و اگر در او نباشد در واقع به او تهمت زده‌ای».
[۱]– مسلم، ۴۶۹۰٫