نمی دانم اگر امام جواد رضیالله عنه شیعههای امروزی را میدید، چه میگفت!!.
یکی از اموری که بر فضیلت حضرت ابوبکر رضیالله عنه دلالت میکند، این است که حضرت پیامبر صلی الله علیه وسلم در روزهای آخر زندگی خویش به وی دستور دادند تا امام صحابه باشد و به آنان نماز جماعت را اقامه کند، امکان ندارد که رسول الله صلی الله علیه وسلم ایشان را به امامت صحابه در نماز دستور دهد، مگر این که صلاحیت این کار را داشته باشد، آنچه صدوق از حضرت پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت نموده بر این امر دلالت میکند ، میگوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: هر کس قومی را امامت کند که در میان آنان کسی داناتر از او باشد، کار آنان تا به قیامت روی به پستی خواهد بود.[۲۶]
و چون حضرت پیامبر صلی الله علیه وسلم در مرض الموت حضرت ابوبکر رضی الله عنه را دستور دادند تا امام شود و به مردم نماز بگزارد، این امر بر اعلم بودن حضرت ابوبکر از دیکر صحابه رضیالله عنهم دلالت میکند و این خود فضیلتی قطعی برای ایشان میباشد.
این بحث را با روایتی از امام صادق که کلینی روایت کرده خاتمه میدهم میگوید: « ابو بصیر از ایشان پرسید :آیادر ماه رمضان قران را در یک شب ختم کنم؟ فرمود: خیر، گفت: در دو شب؟ فرمود: خیر، گفت: و در سه شب؟ امام صادق رحمه الله با دست اشاره کرد و فرمود: آری و سپس فرمود: اصحاب محمد قرآن را در یک ماه و یا کمتر میخوانند»[۲۷]
میبینیم که در این روایت امام صادق رحمه الله از عمل صحابه استدلال نموده و این دلالت میکند براین که صحابه نزد امام جعفر صادق منزلت عضیمی داشتند بلکه دلالت میکند بر اینکه آنان اهل و شایستهی اقتدا و پیروی هستند .
اما رابطه حضرت عمر با حضرت علی رضیالله عنهما ، دریای بی کرانی است و اندکی از ثنا و مدح حضرت علی رضیالله عنه را که دربارهی حضرت عمر فرمودند: ذکر کردم، و در روایتی دیگر که نویسنده نهج البلاغه روایت کرده چنین آمده است که: امام علی به عمر بن خطاب رضیالله عنهما که از وی دربارهی جهاد با رومیان مشورت خواسته بود، فرمود: اگر خود شخصاً به جنگ دشمن بروی و آسیبی به تو برسد، هیچ چیزی جلو دار دشمن نخواهد بود و مسلمانان مرجعی نخواهند داشت که به آن برگردند، پس مردی با تجربه را به جنگ فرست و افرادی دلاور و خیر اندیش را با او همراه کن، اگر پیروز شود، این همان چیزی است که تو میخواهی و در غیر این صورت تو قوت قلب مردم و مرجع مسلمانان خواهی بود»[۲۸] که بسیار از شیعهها از آن نا آگاهند.
بلکه از این فراتر امام علی رضیالله عنه در باره ابوبکروعمر رضیالله عنهما میفرماید: لعمری إن مکانهما فی الاسلام لعظیم وإن اعصاب بهما لجرح فی الاسلام شدید فرحمهما الله و جزاهما أحسن ماعملا »[۲۹]
« به جان خودم ، منزلت آنان در اسلام عظیم و مصیبت وارده با درگذشت آنان زخم شدیدی در اسلام میباشد، خداوند آنان را رحمت کند و به آنان پاداش اعمال نیکشان را بدهد»
آری امام علی رضیالله عنه درباره ابوبکر و عمر رضیالله عنهما چنین میفرماید، چگونه است آنان که مدعی محبت و عشق امام علی رضیالله عنه هستند، به ابوبکر و عمر رضیالله عنهما بد میگویند و نفرینشان میکنند؟!!.
اگر بخواهیم مناقب آنان رابیان کنیم کتاب قطوری تألیف خواهد شد، من به شیعه توصیه میکنم که ابتدا به قرآن و سپس به این روایت أیمه برگردند و در آن بیندیشند تا نوری را که از آنان مخفی مانده،مشاهده کنند.
[۱] حجرات /۹
[۲] حجرات/ ۹-۱۰٫
[۳] نهج البلاغه، شرح محمد عبیده: ۵۴۳، بحار الانوار: ۳۳/۳۰۷٫