آیا مشرکین وجود خدا را انکار می کردند؟

اما موضوع اینکه مشرکین وجود الله را انکار میکردند این اصلا درست نیست چون در جا جای قرآن الله تعالی در این مورد یاد آوری کرده
اما برای واضح شدن موضوع باید بگیم واقعیت ایـن اسـت که مشرکیـن منکر وجود خدا نبوده اند زیرا اولا لفظ مشرک اسم فاعل و به معنی الّذی یُشرِکُ کسی که شریک قرار می دهد است پس فرد مشرک باید به وجود خدا معتقد باشد تا شریک قرار دادن برای خدا معنی داشته باشد ثانیا در قرآن کریم آیاتی هست که به صراحت بیان می کند مشرکان به وجود الله تعالی باور داشته اند که آیات را قبلا فرستادم

مسئله بعدی این بود که مشرکین بت ها را خدا میدانستند اینم اشتباه هست در این واقعیت که مشرکین بت ها را مقدس  می دانستند و آن ها را مورد پرستش قرار میدادند شکی نیست امّا این تصور که مشرکان بت ها را خدا دانسته اند بهیچ وجه صحیح نیست زیرا با دقّت در آیات قرآن به آسانی در می یابیم که بت های چوبی و سنگی مظهر و نماد اشخاص صالح و نیکوکار بوده اند و مشرکان در واقع با خواندن و طلبِ حاجت از آن اشخاص و واسطه و شفیع پنداشتن آنان نزد خدا به پرستش ایشان مشغول می شدند

{وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ یَضُرُّهُمْ وَلاَ یَنفَعُهُمْ وَیَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ}(یونس /۱۸).

یعنی و غیر خدا را که به آنان ضرر و سود نمی رسانند می پرستند و می گویند این اشخاص شفیعان ما نزد خدا هستند

در این آیه دو نکته ی مهم و اساسی وجود دارد

اول :مشرکین به خدای واحد اعتقاد داشته اند

دوم : بت هایی که مشرکان می پرستیدند به اعتراف خودشان اشخاصی بوده اند که می پنداشتند نزد خدا برای آنان شفاعت می کنند
به عبارت دیگر بت ها مظهر و سمبل آن اشخاص بوده اند به دلیل این که اساساً اسم اشاره ی هؤلاء به هیچ وجه برای جمع غیر عاقل اشیاء بی جان و حیوانات بکار نمی رود در زبان عربی برای اشاره به جمع غیر انسان از «هذه» و تلک استفاده می شودبنابراین هؤلاء یعنی این اشخاص

هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ یعنی

این اشخاص شفیعان ما نزد خدا هستند

در  آیه ی ۱۹۴ سوره ی اعراف آمده است

{إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ}.

یعنی براستی کسانی را که به جز خدا می خوانید بندگانی مثل خودتان هستند .

:آنها نیز مانند خودتان انسان هستند لازم به ذکر است در زبان عربی کلمه ی الّذین به معنی کسانی که آنانی که هرگز برای غیر انسان و  اشیاء و غیره بکار نمی رود. بنابراین واژه ی الذین = کسانی که و نیز کلمه ی عبادٌ = بندگانی در آیه ی مزبور جای هیچگونه تأویل و توجیهی را برای هیچکسی باقی نمی گذارد که مشرکان اشخاصی را می خواندند و از آنان مدد می خواستند و به فریادرسی آنان امیدوار بوده اند

{أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِیَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى} (زمر/۳).

یعنی آگاه باشید دین پاک از آنِ خداست و کسانی که بجای او دوستانی برای خود گرفته اند
(و در مقام تأویل) می گویند ما آنان را نمی پرستیم مگر برای اینکه هر چه بیشتر ما را به خدا نزدیک گردانند.