اگر نمازگزاران در مسجد مشغول ادای نماز مغرب باشند، و باران شدید ببارد، بگونه ایکه رفت و آمد را برای نمازگزاران سخت کند، در آن صورت اگر خواستند می توانند نماز عشاء را همراه با مغرب بصورت جمع تقدیم بخوانند.
به دلیل اینکه از نافع روایت است که گفت :
«أن عبدالله بن عمر کان إذا جمع الأمراء بین المغرب و العشاء فی المطر جمع معهم».
«زمانی که باران می‌بارید أمرا در بین مغرب و عشاء جمع می‌کردند، عبدالله بن عمر هم همراه آنان (دو نماز را) جمع می‌کرد».
و از هشام بن عروه روایت است که :
«پدرم عروه و سعید بن مسیب و ابوبکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام بن مغیره مخزومی نماز مغرب و عشا را در شب بارانی هرگاه می‌خواستند جمع می‌کردند و کسی ایراد نمی‌گرفت». موطأ امام مالک (۳۲۸).
و اینکه عبد الله بن عمر رضی الله عنه صحابی بزرگوار نیز همراه آنها جمع می کرده، دلیل بر آنست که چنین کاری مشروعیت داشته وگرنه صحابی پیامبر صلی الله علیه وسلم با آنها مخالفت می کرد، کما اینکه هرگاه منکری می دیدند با آن مخالفت می کردند.
وانگهی در حدیثی از ابن عباس رضی الله عنه آمده که گفت:
«جمع رسول الله صلی الله علیه وسلم بین الظهر و العصر، و المغرب و العشاء بالمدینه فی غیر خوف و لامطر».
مسلم (۷۰۵).
یعنی: «پیامبر صلی الله علیه وسلم در غیر خوف و باران، (بهنگام ضرورت) بین ظهر و عصر و مغرب و عشا در مدینه جمع کرد».
علامه البانی رحمه الله در مورد این حدیث می گوید:
«این روایت ابن عباس بیانگر اینست که جمع نماز به خاطر باران در زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم امر معروفی بوده است وگرنه در ذکر نفی باران به عنوان سبب توجیه کننده برای جواز جمع فایده‌ای نبود». «الإرواء» (۴۰/۳).
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین