آیا حدودی که بر گناهکاران اجرا می‌گردد، کفاره آنان محسوب می‌شود؟

پیامبرصلی الله علیه وسلم در حالی که گروهی از اصحاب بدور او گرد‌ آمده بودند، فرمود:

«بایعونی علی أن لا تشرکوا بالله شیئاً، ولا تسرقوا، ولا تزنوا، ولا تقتلوا أولادکم، ولا تأتوا ببهتان تفترونه بین أیدیکم و أرجلکم، ولا تعصوا فی معروف، فمن وفی منکم فأجره علی الله، و من أصاب من ذلک شیئاً فعوقب به فی ‌الدنیا فهو کفاره له،‌و من أصاب من ذلک شیئاً ثم ستره ‌الله فهو إلی الله إن شاء عفا عنه، وإن شاء عاقبه»
[بخاری ۱/۱۰و۸/۱۵_مسلم۱۲۷_۵/۱۲۶]

«بیعت دهید به من بر سر اینکه برای خداوند شریکی قائل نشوید، دزدی نکنید، زنا نکنید و فرزندانتان را نکشید و افترا، تهمت و بهتان به همدیگر ندهید و دچار معصیت نشوید، پس هر آن کس که به عهدش وفا نمود، خداوند اجر و پاداش او را میدهد و آن کس که در این زمینه مرتکب معصیتی گشت، اگر در دنیا عقوبه داده شد، کفاره گناهان او می‌گردد و اگر مرتکب معصیت شد، اما خداوند آن را در دنیا برای او پوشانید، در آخرت تحت مشیت خداوند قرار می‌گیرد، اگر بخواهد، او را می‌بخشد و اگر بخواهد، او را عذاب می‌دهد.

عباده بن صامت رضی الله عنه می‌فرماید:
 «بر این امور به پیامبر بیعت دادیم».
پس اجرای حدود، جز در مورد شرک و ارتداد برای بقیه ی گناهان ، کفاره محسوب می‌گردد. (چون کفر و شرک اعمال را از بین می‌برد و جهنم ابدی را به دنبال دارد، پس کشتن مرتد کفاره محسوب نمی‌شود).