آیا توسل به امامان و یا غیر امامان یک دستور قرآنی است؟

نویسنده:
محمد باقرسجودى

سؤال شیعه از علمای مذهبش! لطفاً مفصل در مورد کمک خواستن از غیر خدا و توسل جستن به ائمه (علیهم السلام) توضیح کامل بفرمایید. اهل سنت ما را مشرک می‌دانند.
جواب  روحانی شیعه: در قرآن، آیه ۹۷ سوره یوسف را بارها خوانده‌ایم و بینندگان عزیز هم کاملاً آشنا هستند که برادران حضرت یوسف (علیه السلام) خدمت پدرشان حضرت یعقوب (علیه السلام) می‌آیند و می‌گویند: «یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ» ای پدر ما! برای ما استغفار کن که ما از خطاکارانیم.
اگر واقعاً توسل به غیر خدا شرک است، حضرت یعقوب (علیه السلام) باید به فرزندانش می‌فرمود که چرا از من می‌خواهید؟ بروید از خداوند طلب استغفار کنید. چون خداوند در قرآن می‌فرماید: «فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی» سوره بقره/آیه۱۸۶
«ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» سوره غافر/آیه۶۰ -تمام أنبیاء (علیهم السلام) بر توحید مبعوث شده‌اند، ولی حضرت یعقوب (علیه السلام) می‌فرماید:
«قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ» من برای‌تان طلب استغفار می‌کنم. این واضح و روشن است که اگر توسل به غیر خدا شرک باشد، خداوند که این را نقل می‌کند، باید نقد و ردّ بکند.

پاسخ اهل سنت:
۱- با آنکه توسل به امامان از اصول مهم دین شیعه است ولی برای این اصل مهم  آیه آشکاری ندارند و  فقط به عمل مبهم فرزندان بدکردار حضرت یعقوب تاسی میجویند  و این خود دلیلی است که توسل  به امامان را شیعه از  هوای نفس خود ساخته است و ربطی به دین ندارد.
۲- آیا یک انسان زنده حق دارد با یک دختر مرده عروسی کند و در توضیح این کار ،  آیات مربوط به ازدواج را شاهد بیاورد و بگوید: «وَأَنْکِحُوا الْأَیامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ »…..« نور/ ۳۲»
مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را همسر دهید.
آیا شیعه فرق بین زنده و مرده را تشخیص نمیدهد  یا تفاوت را میداند ولی خود را به نادانی میزند تا کار بد خود را ( توسل را) مطابق قرآن جلوه دهد؟
روزی شاهد دفن مادر یک دوست بودم  و او موقع دفن پی در پی میگفت سرمایه من دعای مادرم بود دعای مادرم را  از دست دادم!
هیچکس از اهل سنت، منکر  تاثیر دعای خیر  پدر و یا مادر و یا هر شخص زنده ای نیست اما موضوع این است که پسران یعقوب از پدر زنده خود طلب مدد کردند نرفتند سر قبر جد بزرگوار خودشان نرفتند که بگویند ای ابراهیم  برای ما استغفار بطلب!
آری آری  دلیل آوری از این آیات بمانند آن است که شیعه ازدواج با مرده را به حجت اینکه قرآن اجازه ازدواج با زنده صادر کرده ، حلال بداند!!

شیعه میگوید: در قران آمده: «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا»«و اگر آنان در آن هنگام که بر خود ستم روا داشتند (و گناه کردند) نزد تو می‌آمدند و از خدا طلب آمرزش می‌کردند و پیامبر برای ایشان آمرزش‌خواهی می‌کرد، به راستی درمی‌یافتند که خدا توبه‌پذیر و مهربان است‏.»
این هم خیلی واضح و روشن است و کوچک‌ترین اشکالی در آن نیست.
آقایان می‌گویند هرگونه توسلی شرک است و وقتی این آیات را می‌خوانیم، می‌گویند اینها مربوط به زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است. شما که می‌گویید: «هرگونه توسل، شرک است و خواندن غیر دعا شرک است»، پس زنده یا مرده بودن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) چه تفاوتی دارد؟ اگر بنا است که توسل شرک باشد، چه در حال حیات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و چه بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) هم باید شرک باشد. ولی این آقایان هرگونه توسل به غیر خدا را مطلقاً شرک می‌دانند و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و دیگران را واسطه قرار دادن، شرک می‌دانند. وقتی آیات را می‌خوانیم، می‌گویند این برای زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است.
پس شما قبول می‌کنید که در زمان زنده بودن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، توسل شرک نیست. بعد می‌رسیم به این‌که اگر چیزی مشروع و محبوب خداوند بود، آیا بعد از رحلت أنبیاء (علیهم السلام) تبدیل به شرک می‌شود؟ آیا رحلت نبی مکرم (صلی الله علیه و آله)، کار حسنه و عبادت را تبدیل به شرک می‌کند؟ مگر این رحلت چه خاصیتی دارد که این‌چنین می‌کند؟
در بحثی که در سال ۱۲۸۳ یا ۱۳۸۴ با مفتی اعظم عربستان سعودی در طائف داشتم، همین را گفتم که اگر واقعاً توسل در زمان حیات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) محبوب در نزد شارع مقدس است، چطور شد و چه عواملی دست به دست هم داد که یک أمر مشروع و مرضی خداوند، تبدیل شد به یک أمر شرک و کفر آمیز؟

پاسخ اهل سنت:
پناه میبریم به الله از گمراهی
بله  گاهی چیزی در زمان زنده بودن خوب است ولی  در بعد از مرگ بد میشود حرام میشود کفر میشود،  مثلا آمیزش با همسر وقتی زنده است خوب است مُرد، مشمئز کننده است.
مثلا نهادن خوراک و غذا جلوی پدر وقتی که زنده است خوب است و وقتی مُرد برایش سفره پهن کنیم زشت است..
بیدار کردن پسر زنده برای نماز صبح خوب است ولی وقتی که مرد تکان دادنش که بیدار شو نماز بخوان  دیوانگی است..
ای عالم شیعه دو بعلاوه دو میشود چهار در این مساله ساده سخنرانی کردن تو  از عجیب ترین کارهاست!!
پشت سر رسول الله وقتی که در قید حیات بودند، نماز خواندن خوب و عالی بود، بعد از وفاتش بیاییم در مسجدش نماز بخوانیم و پیشنماز نداشته باشیم؟؟ این  درست نیست
وقتی زنده بودند میرفتیم ومیگفتیم یا رسول الله برای ما دعا کن و برای ما استغفار بخواه  و بعد وفاتش نمیتوانیم این چیز را از ایشان بخواهیم باید که از صالحین زنده و دوستان مدد بخواهیم  که این امر ساده مناقشه نمیکند مگر نادان یا لجوج یا بی خبر
در ضمن یادمان باشد که  مسلمانان تشویق به دعا  برای  دیگران شده اند و در حدیث صحیح آمده «إذا دعا الغائب لغائب قال له الملک : و لک مثل ذلک» ..صحیح الجامع .
اگر شخصی  در غیاب شخص دیگری  برایش دعا کند فرشته ای میز برای دعاکننده دعا میکند و میگوید الهی برایش مثل آنچه که برای برادرش خواسته بده!
و درود فرستادن ما بر رسول الله  نوعی دعا است  که حداقل ده برابر همین دعا  به خودمان بر میگردد
پس قاعده و قانون این است که زنده برای مرده دعا کند نه مرده برای زنده!! اما در مذهب شیعه اکثر چیزها واژگون است!!

شیعه میگوید: وهابی ها می‌گویند: وقتی پیامبران یا صالحین از دنیا می‌روند، پرونده‌شان بسته می‌شود و ارتباطی با این دنیا ندارند؛ مات فات.
حتی به تعبیر إبن تیمیه: این عصای من از پیامبری که از دنیا رفته، ارزشش بالاتر است. چون من با این عصا می‌توانم یک عقرب یا مار را بکشم، ولی [نستجیر بالله] آن پیامبر هم‌چنین خاصیتی هم ندارد.

پاسخ اهل سنت:
معاذالله که ما بگوییم مات فات ما میگوییم شهداء زنده اند و از نعیم قبر بهره میبرند و نمیگوییم از بین رفتند مگر ما ملحدیم ؟ ما فقط میگوییم مرده از دنیا بیخبر است و نمیتواند ببیند یا بخورد یا بنشیند یا راه برود یا گوش دهد  زیرا  مرده ،مرده است زیرا دو بعلاوه دو مساوی چهار است و نمیگوییم که مرد از بین رفت!این تهمت است. میگویم مرد و روحش به جهان دیگر رفت.
و ما هرگز نمیگوییم پیامبر خاصیت ندارد ما سعی میکنم تمام امور زندگی خود را براساس سنت رسول الله و بر اساس فرامین ایشان تنظیم کنیم ، اما این منافاتی ندارد با اینکه بگوییم ایشان حالا نمیتوانند غذا بخورند پس به جای گذاشتن لیوان آب  بر سرقبر ایشان بهتر است که گیاهی را آبیاری کنید  زیرا ایشان نمیتوند بنوشد! ما به پیامبر توهین نمیکنیم  ما به عقیده شما معترضیم و هر عاقلی منکر این عقاید است.

شیعه میگوید: در قرآن، آیاتی وجود دارد نسبت به کسانی که به دستور پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به جنگ رفته‌اند و شهید شده‌اند:
«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ‏» سوره آل عمران/آیه۱۶۹
مپندارید آنان‌که در راه خداوند کشته شدند، مرده‌اند، بلکه آنها زنده هستند و در نزد پروردگار خود روزی داده می‌شوند.
بعضی می‌گویند که در این آیه آمده است: «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ‏». باید به آنها بگوییم که مگر ما نزد شیطان روزی می‌خوریم؟ ما هم در نزد خدا هستیم و روزیِ خداوند را می‌خوریم و خداوند، شاهد و ناظر هست و تمام جهان هستی، عین محضر خداوند است. این‌گونه نیست که بگوییم آنها «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ‏» و ما هم ـ نستجیر بالله ـ در نزد غیر خداوند روزی می‌‌خوریم.

پاسخ اهل سنت:
ما قبول داریم که روزی میخورند اما شما نتیجه میگیرید چون  روزی میخورند پس میشنوند چون میشنوند پس حاجت میخواهیم و توسل میکنم پس واسطه میشوند و…..
حالا که هرکی به هرکی و هرچی به هرچی است پس نتیجه بگیرید  حالا که روزی میخورند پس شهوت هم دارند و چون شهوت دارند پس با زن خود همبستر میشوند و چون با زن خود همبستر میشوند پس اگر زن شهیدی حامله شد ولو ده سال بعد از مرگ شهید، باید آن بچه را حلال زاده بدانیم!
اما شما اینطور نمیگویید! چون بنفع شما نیست که زن شهید شوهر نکند و صیغه نشود!!
و انا لله و انا الیه راجعون!

شیعه میگوید: در خود قرآن، افرادی که از دنیا رفته‌اند، چه مؤمن و چه غیر مؤمن، حیات‌شان تثبیت شده است.
در آیات ۲۶ و ۲۷ سوره یس، در رابطه با حبیب نجار که به پیامبر عصر خود ایمان می‌آورد و او را می‌کشند، آمده است که وقتی او را می‌کشند:
«قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّهَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ *  بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَ جَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ» (در همان دم) به او گفته شد: به بهشت درآی و او (که داشت داخل بهشت می‏شد) گفت: ای کاش! مردم من می‏دانستند چه سعادتی نصیبم شده *  می‌دانستند چگونه پروردگارم مرا بیامرزید و مرا از مکرمین قرار داد. این‌که به او گفته می‌شود: «ادْخُلِ الْجَنَّهَ»، منظور کدام جنت است؟ اگر جنتی است که بعد از قیامت است، دیگر معنا ندارد. پس نشان می‌دهد همان جنت برزخی است که در عالم برزخ است و از قبر به آنجا راه دارد.
اما نسبت به زنده بودن فساق در عالم برزخ هم در آیه ۴۵ سوره غافر می‌فرماید: «وَ حَاقَ بِآَلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ *النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَ عَشِیًّا وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَهُ أَدْخِلُوا آَلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ»و بدترین عذاب متوجه آل فرعون شد * آتشی که هر صبح و شام‌، فرعونیان بر آن عرضه می‌شوند تا زمانی‌که قیامت بر پا شود و چون بر پا شد، گفته می‌شود: ای آل فرعون! داخل شدیدترین عذاب شوید.هر روز و شب، عذاب بر آل فرعون نازل می‌شود. در قیامت و جهنم که روز و شب وجود ندارد و در آنجا: «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ *  وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ» سوره تکویر/آیه۳- می‌باشد. پس این‌که شب و روز بر آنها عذاب نازل می‌شود، برای عالم برزخ است

پاسخ اهل سنت
این ضلالت آشکار است ، از زندگی برزخی توسل را نتیجه گرفتن گمراهی مطلق است ، بله فرعون در برزخ عذاب میبیند اما دیگر نمیتواند به فرعونیان دنیا کمک کند یا به  مستضعفان زنده ستم کند
آری مومن از نعیم قبر که مقدمه نعیم بهشت  بهرمند است اما از اینکه شیعه میگوید  مومن از نعیم قبر بهرمند است و بعد نتیجه  نتیجه میگیرد  که پس با توجه به نعیم قبر ، توسل جایز است! اینحرف خنده داری است! آخر چه ربطی دارد؟
پس اگر ینطور باشد منهم از زنده بودن مومن در قبر نتیجه میگیرم که زنش نباید عروسی کند!