خداوند در قرآن، خودِ قرآن، تورات، انجیل، زبور و صحیفههای ابراهیم و موسی را ذکر کرده است و بقیه کتابها را فقط به صورت جملگی با عبارت کتب یا کتاب آورده است. از آن جمله:
{اللَّهُ لا إِلَـٰهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ * نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَق مُصَدقاً لمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاهَ وَالإِنْجِیلَ * مِن قَبْلُ} ( آل عمران ۲-۴ ).
«جز خدا خدایی نیست و او زنده و متصرف (در کار و بار جهان است) است. * (همان کسی که) کتاب (قرآن) را بر تو نازل کرده است که مشتمل بر حق است (و متضمّن اصول رسالت های آسمانی پیشین، و) تصدیق کننده ی کتابهایی است که قبل از آن (برای پیغمبران فرستاده شده اند و) بوده اند. و خداوند پیش از آن، تورات را (برای موسی) و انجیل را (برای عیسی) نازل کرده است».
{وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُوراً} ( نساء ۱۶۳ ).
«و به داوود زبور دادیم».
{أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَىٰ * وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّىٰ} ( نجم ۳۶-۳۷ ).
«یا بدانچه در تورات موسی بوده است، مطلع و باخبرش نکرده اند؟ * یا از آنچه در صحف ابراهیم بوده است، مطلع و با خبرش نکرده اند؟ ابراهیمی که (قهرمان توحید بوده و وظیفه خود را) به بهترین وجه ادا کرده است».
{لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَینَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ} ( حدید ۲۵ ).
«ما پیغمبران خود را همراه با دلایل متقن و معجزات روشن (به میان مردم) روانه کردیم، و با آنان کتابهای (آسمانی و قوانین) و موازین (شناسایی حق و عدالت) نازل نموده ایم تا مردمان (برابر آن در میان خود) دادگرانه رفتار کنند».
آن دسته از کتابها که در قرآن به صورت مفصل آورده شدهاند، مفصلاً به آنها ایمان میآوریم و آنچه که اجمالاً در قرآن آمده است، به صورت کلی بدانها ایمان میآوریم و همان کلامی را دربارهی آنها میگوییم که خداوند به پیامبرش دستور داده است که بگوید.
{وَقُلْ آمَنتُ بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ مِن کِتَابٍ} ( شوری ۱۵ ).
«و بگو: من به هر کتابی که از سوی خدا نازل شده باشد ایمان دارم».