وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
(حُقنه که در فارسی انرا تنقیه یا اماله گویند،به معنای:به فرو کردن آب یا هر مایع دیگر به داخل روده بزرگ از راه مقعد جهت پاک کردن روده از پلیدی و غایط دیر مانده و فسادانگیز است).
و اما بکار بردن این روش بقصد معالجه و مداوا جایز است،هرچند که کشف عورت برای ضرورت مداوا صورت میگیرد.
علامه کاسانی حنفی میگوید:«تنقیه کردن ایرادی ندارد چون از باب مداوا و معالجه صورت میگیرد،و مداوا و معالجه صورت میگیرد،و مداوا کردن امری پسندیده است،پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند«تَدَاوَوْا عِبَادَ الَّلهِ،فَاٍنِّ الَّلهَ عَزَّ وَجَلَّ لَمْ یُنَزَّلْ دَاءّ إلا أَنْزَلَ مَعَهُ شِفَاءً إلا الْمَوْتَ والْهَرَمَ».یعنی:« ای بندگان خدا مداوا کنید،چرا که خداوند هیچ مرضی قرار نداده مگر آنکه شفا یا درمان آنرا نازل نموده است مگر برای پیری»احمد(۱۷۹۸۷) وأبوداود(۳۸۵۵)»”بدائع الصنائع”(۵/۱۲۸).
و سرخسی در کتاب”المبسوط”(۱۰/۱۵۶)می گوید:«نظر کردن به عرت حرام است…اما عذری در کار باشد ایرادی ندارد که به دلیل ضرورت به عورت نگاه شود،اگر از جمله:هنگام زایمان زن که به محل فرج نگاه می کند…
و همچنین نگاه کردن مرد به محل احتقان(تنقیه کردن)در قوت نیاز،زیرا ضرورت محقق شده و تنقیه کردن نوعی از مداوت تلقی می شود…
و از ابویوسف رحمه الّله تعالی روایت است که او دچار لاغری شدیدی شدهبود،به وی گفتند:تنقیه کردن لاغری تو را برطرف می کند،پس ایرادی ندارد که محل را برای تنقیه ظاهر نمود،و این صحیح است،چرا که لاغری شدید نوعی مرض است».
و مرداوی حنبلی می گوید:«صحیح آنست که تنقیه کردن اگر نیازی به آن باشد مکروه نیست،ولی در صورن نبود نیاز مکروه است.مروذی گفته:انجام آنرا برای امام احمد تجویز کردند،او نیز آنرا انجام داد».
“الفروع”(۲۱/۱۷۱َ).