از علمای فتوای هیئت دائمی افتاء سوال شد : حکم حج کردن چیست؟ وآیا به محض حصول توانایی باید حج کرد؟ و حکم کسی که توانایی حج کردن را دارد اما حج نکرده و وجوب آنرا انکار میکند چیست؟
الحمدلله،
«حج رکنی از ارکان اسلام است، و هر کسی آنرا انکار کند یا از آن نفرت داشته باشد بعد از اینکه به او توضیح داده شد، او را دعوت به توبه می کنند اگر قبول کرد که توبه او قبول است، و او بر اسلام خود باقی است، ولی اگر قبول نکرده و بر عقیده خود بماند، در این صورت او کافر است، و حکم مرتد بر او اجرا میشود.
وبرای کسی که توانایی حج را دارد باید در ادای آن عجله کند و آنرا به تاخیر نیندازد؛ به دلیل قول خداوند که می فرماید: «وَلِلّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ الله غَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ» (آل عمران ۹۷).
یعنی: و حجّ این خانه بر کسانی که توانائی (مالی و بدنی) برای رفتن بدانجا را دارند واجب الهی است و هرکس ( حجّ خانه خدا را به جای نیاورد، یا اصلاً حجّ را نپذیرد، و بدین وسیله) کفر ورزد ( به خود زیان رسانده نه به خدا) چه خداوند از همه جهانیان بی نیاز است».
وبالله التوفیق، وصلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه وسلم.
“فتاوی اللجنه الدائمه للبحوث العلمیه والإفتاء” (۱۱ / ۱۱) .
شیخ عبد العزیز بن عبد الله بن باز … شیخ عبد الله بن غدیان … شیخ عبد الله بن قعود.