بگذارید سه جمله در این زمینه از بزرگان نقل کنیم:
در قرن اوّل هجری
عاصم احول از قول ابوالعَالیه (رُفَیْع بن مِهْرَان) نقل میکند که گفت:
” علیکم بالأمر الأَوَّل الذی کانوا عَلَیْهِ قبل أن یفترقوا ” بر شما باد پیروی از امرِ اوّل که مسلمانان سلف بر آن بودند پیش از آنکه دسته دسته شوند.
عاصم گوید: این سخنش را به حسن بصری گفتم، ایشان گفت:
” قد نصحک وَاللَّه وصدقک “به خدا راست گفته و در حق تو نیکخواهی نموده.
در قرن دوّم هجری
امام بزرگ عبدالرحمن أوزاعی گفته بودند:
” إصبِرْ نفسکَ عَلَى السُّنه، ” نفس خویش را بر سنَّت بشکیبان!
” وقِفْ حیثُ وقفَ القومُ، ” و آنجا که جماعتِ مسلمین توقف کردهاند، توقف کن!
” وقلْ بما قالوا، ” و همان بگو که جماعت گفتند،
” وکُفَّ عمَّا کَفُّوا عنه، ” و از آنچه دست باز داشتند، دست بکش!
” واسلُکْ سبیلَ سلفِکَ الصالحِ؛ فإنَّهُ یَسَعُکَ مَا وسِعَهُمْ. “راه سلف صالح خویش برو که آنچه ایشان را در خور و بسنده بود تو را نیز در خور و بسنده است.
در قرن پانزدهم هجری
از زبان شیخ صالح فوزان میشنویم که میگویند:
«الان چقدر از عوام مسلمین فریب برخی از این حزبها را خوردهاند به این گمان که بر حقاند!…وقت تبیین و شفافسازی حالاست، باید افراد آگاه خطر این احزاب و گروهها را به مردم گوشزد کنند.»
[حلیه الأولیاء: (ج۶- ۱۴۳) (ج۲- ۲۱۸)]
و [المناهج: ص۱۳۱]