عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ الله عَنْهُمَا: أَنَّهُ خَطَبَ فِی یَوْمٍ ذِی رَدْغٍ، فَأَمَرَ الْمُؤَذِّنَ لَمَّا بَلَغَ حَیَّ عَلَى الصَّلاهِ قَالَ: قُلِ الصَّلاهُ فِی الرِّحَالِ، فَنَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ فَکَأَنَّهُمْ أَنْکَرُوا، فَقَالَ: کَأَنَّکُمْ أَنْکَرْتُمْ هَذَا، إِنَّ هَذَا فَعَلَهُ مَنْ هُوَ خَیْرٌ مِنِّی، -یَعْنِی النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ -إِنَّهَا عَزْمَهٌ، وَإِنِّی کَرِهْتُ أَنْ أُحْرِجَکُمْ. (بخارى:۶۶۸)
ابن عباس رضی الله عنه در یکی از روزهای بارانی، به ایراد خطبه پرداخت و هنگامی که مؤذن به حی علی الصلاه (بشتابید برای نماز)رسید، ابن عباس رضی الله عنه به او دستور داد تا الصلاه فی الرحال (نماز را در خانه های تان بخوانید) بگوید. با شنیدن این کلمه، مردم با تعجب، به یکدیگر نگاه کردند. ابن عباس رضی الله عنه خطاب به آنان فرمود: گویا این سخن، مورد پسند شما واقع نشد. ولی کسی که از من، بهتر بود، (یعنی رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ) چنین کرد. گر چه حضور شما در نماز جمعه، افضل است ولی من نمی خواهم شما ر ا با مشکل مواجه سازم.