الله متعال می‌فرماید: ﴿وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلۡ أَفَرَءَیۡتُم مَّا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَنِیَ ٱللَّهُ بِضُرٍّ هَلۡ هُنَّ کَٰشِفَٰتُ ضُرِّهِۦٓ أَوۡ أَرَادَنِی بِرَحۡمَهٍ هَلۡ هُنَّ مُمۡسِکَٰتُ رَحۡمَتِهِۦۚ قُلۡ حَسۡبِیَ ٱللَّهُۖ عَلَیۡهِ یَتَوَکَّلُ ٱلۡمُتَوَکِّلُونَ ٣٨﴾ [الزمر: ۳۸]. «و اگر از آنان بپرسی: چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، به‌طور قطع خواهند گفت: “الله”. بگو آیا درباره‌ی معبودانی که جز الله می‌پرستید، هیچ اندیشیده‌اید که اگر الله زیانی برای من بخواهد، آیا آنها می‌توانند زیان و آسیب او را از من دور کنند یا اگر رحمت و بخشایشی برای من بخواهد، آیا آنها می‌توانند رحمتش را از من باز دارند؟ بگو: الله، برایم کافی است و توکل‌کنندگان تنها بر او توکل می‌کنند».
عمران بن حصین می‌گوید: رسول‌الله ص انگشتری در دست مردی دید. پرسید: «این- برای- چیست؟» آن مرد پاسخ داد: این حلقه را به‌قصد جلوگیری از ضعف جسمی، به دست کرده‌ام. رسول‌الله ص فرمود: «آن را درآور؛ زیرا فقط بر ضعف تو می‌افزاید؛ اگر در حالی بمیری که این را پوشیده‌ای، هرگز رستگار نخواهی شد». [روایت احمد با سندی که اشکالی در آن نیست].
امام احمد روایت دیگری آورده است که عقبه بن عامر می‌گوید: رسول‌الله ص فرمود: «کسی که “تمیمه” به گردن بیاویزد، الله متعال خواسته‌اش را نافرجام گرداند (مهره‌ها یا گردن بندهایی که به خود می آویختند و اعتقاد داشتند که سبب دفع بلا میشود) و آن‌که “ودعه” به خود بیاویزد، الله متعال آرامش را از او بگیرد».(“ودعه” مُهره‌های سفید و صدف مانندی که برای جلوگیری از چشم زخم به خود می‌آویختند. تمیمه و ودعه، شامل تمام مُهره‌ها و چیزهایی از قبیل: دست بندها، بازوبندها- مانند تیربند-، استخوان، نوشته‌ها و دیگر آویزهایی میشود که برای حصول شِفا یا دفع بلا یا با چنین اعتقاداتی به خود یا فرزندانشان میبندند و جزو اعمال شرک آمیز است).
و در روایت دیگری آمده است رسول‌الله ص فرمود: «هرکه مُهره‌ای برای شفا یا جلوگیری از زخم چشم- بیاویزد، شرک ورزیده است».
ابن ابی‌حاتم روایت کرده است که حذیفه- بن یمان- مردی را دید که برای دفع تب و بیماری، “نخی” در دستش بسته بود؛ (مانندِ بازوبندها و تعویذهایی که امروزه برخی از مردمِ خرافاتی، برای حصول شفا یا دفع بلا و زخم چشم به دست یا بازوی خود میبندند.) حذیفه آن را پاره کرد و این آیه را تلاوت نمود: ﴿وَمَا یُؤۡمِنُ أَکۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِکُونَ ١٠۶﴾ [یوسف: ۱۰۶]. «و بیشترشان به الله ایمان نمی‌آورند و فقط مشرکند».
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین