آیا آیه(فَسَوْفَ یأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَیحِبُّونَهُ) (المائده: ۵۴). درباره حضرت علی است.

شیعه میگوید:آری آیه(فَسَوْفَ یأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَیحِبُّونَهُ)(المائده: ۵۴).«خداوند جمعیتى را مى‏آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند».درباره حضرت علی است و این گفته را سنی ها نیز تایید میکنند و امامشان (ثعلبی) می‌گوید:  آیه در شأن علی نازل شده است،و این نشان می‌دهد که او بهتر است و او امام بر حق است.

پاسخ اهل سنت
این آیه یک پیشگویی است درباره مرتد شدن بعضی از مسلمانان  و جنگ مومنان با آنها، که  این غیبگویی در زمان ابوبکر صدیق تحقق یافت. مرتدین پیدا شدند و ابوبکر و اصحاب آنها را از بین بردند و ریشه ایشان را از روی زمین کندند
اما گمراهی شیعه را را ببین! شیعه، مرتدینی که ابوبکر با آنها جنگیده را مسلمان میداند و امیرالمومنین ابوبکر و اصحاب  را مرتد میداند!!
اما شیعه  در همان حال عاجز است تا پاسخ دهد که  چرا حضرت  علی عوض آنکه با مرتدان علیه ابوبکر  متحد شود با ابوبکر  و عمر  رضی الله عنهما مودت  و همراهی و همدلی  داشت ؟
ای خواننده گرامی آیا باور میکنی ؟ آری آری  شیعه برعکس میگوید یعنی میگوید ابوبکر  و صحابه مرتد اشدند و مرتدین مسلمان بودند!!!!

حالا بیایید با دقت به آیه بنگرید که چه میگوید ؟
اولا شما آیه را کامل بخوانید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَنْ یرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَسَوْفَ یأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَیحِبُّونَهُ أَذِلَّهٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّهٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یخَافُونَ لَوْمَهَ لَائِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یؤْتِیهِ مَنْ یشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (المائده/۵۴)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هر کس از شما، مرتد شود  پس بزودی  خداوند جمعیتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد می‌کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد می‌دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.

آیه خطاب میکند ایمان آورندگانی را  که مرتد میشوند …. و شما ای شیعه ها اصلا حضرت ابوبکر و عمر و عثمان را از اول مومن نمدانید و گمان میکنید آنها از سر مصلحت به رسول الله گرویدند ، پس نمیتوانید مرتدشدن مسلمانان در این  آیه را اشاره به آنها بدانید.
دوما الله میگوید (هر کس از شما مرتد شود) پس این به این معنی نیست که همه مومنان مرتد شدند بلکه گروهی مرتد شدند و گروهی  بر دین و ایمان باقی ماندند.
سوما آیه صفات این مومنان باقی مانده بر دین را بیان میکند  و میفرمایید در راه الله جهاد میکنند و اگر داستان شیعه را درباره خورده شدن حق علی و ارتداد صحابه قبول کنیم این  آیه بر علی و مدعیان شیعه او  منطبق نیست چون ایشان اصلا در مقابل مرتدین فرضی شما قیام نکرده و جهاد نکرده بلکه با آنها همکاری کرده پس این آیه اصلا به شما  و حضرت علی مربوط نمیشود. البته  به (علی ما) مربوط است چون علیی که مال ماست به همراه مومنان بر ضد مرتدان بود  اما علی فرضی شما، هیچ جهادی علیه ابوبکر و عمر   نکرد!
و این آیه با این صفات بر شمرده شده (جهاد و نترسیدن از سرزنش) بر شیعه ابدا منطبق نیست زیرا شیعه نه فقط جهاد ندارد که تقیه هم دارد تا از سرزنش سرزنش کننده در امان بماند!!!
و از صیغه جمع در  این آیه درمیابیم که  فقط درباره علی رضی الله عنه   نیست چون صیغه آیه جمع است نه مفرد و  دیدم درباره شیعه ها هم نیست، زیرا  رفتار  شیعه و قانون تقیه، با این دو جمله  آیه  اصلا همخوانی ندارد( یجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یخَافُونَ لَوْمَهَ لَائِمٍ) پس درباره کیست؟

چهارما   هرچند سخن ثعلبی به تنهایی حجت نیست، ولی اصلا ثعلبی همین را هم نگفته و این دروغی  است که شیعه نسبت داده به او، و ثعلبی در تفسیرش از این آیه گفته است: «علی، قتاده و حسن گفته‌اند: مراد آیه ابوبکر و یاران اوست، و مجاهد گفته است: مراد اهل یمن است». حدیث عیاض بن غنم هم: مقصود آیه را اهل یمن بر شمرده، و حدیث گفته است: «اهل یمن آمده‌اند». لذا ثعلبی نقل کرده که علی مصداق آیه را ابوبکر و یارانش تفسیر کرده است.  پس چرا شیعه دروغ میگوید؟
پنجمآ در باره این آیه روایت شده که وقتی آیه نازل شد از پیامبرصلی الله علیه و سلم  درباره مصادیق آیه سؤال شد و ایشان اشاره به ابو موسی اشعری کرده و فرمودند: «آنان قوم این مرد هستند یعنی اشعری ها »
و مرتدین بعد از وفات پیامبر پدیدار شدند سرکوب‌کننده آنها، ابوبکر صدیق رضی الله عنه است. و اشعری ها تحت فرماندهی ابوبکر صدیق بودند.
پس نتیجه اینکه رزمندگان علیه مرتدین کسانی هستند که خدا دوستشان دارد و خدا را دوست می‌دارند، و همانها شایسته‌ترین افراد به دخول در مصداق آیه هستند،
و در مورد علی رضی الله عنه تردیدی نیست که از کسانی است که خدا را دوست داشته و خدا دوستش دارد. اما او از ابوبکر و عمر و عثمان برای مصداق این آیه بودن سزاوارتر نیست. جهاد او با کفار و مرتدین نیز ارزشمندتر از جهاد این سه تن با آنان نیست. مصحلتی هم که بواسطه او برای دین بدست آمده عظیم‌تر از مصلحت بدست آمده توسط ایشان نیست. هر یک از این اصحاب بزرگوار دارای آثار و اعمال صالح و ارزنده در اسلام هستند. که خداوند نیز بهترین پاداش‌ها را در عوض کارشان به ایشان خواهد داد، آری آنان خلفای راشد و پیشوایان هدایت یافته‌ هستند

محمد باقر سجودى