۱- کسیکه با استمناء یا در آغوش گرفتن همسر و بدون جماع، موجب انزال منی شود، به دلیل هتک حرمت روزه، گنهکار خواهد بود. و باید توبه کند و پس از رمضان قضایی این روز را به جای آورد اما کفارهای بر او نیست.
۲- هرکس در رمضان مسافرت کند و در سفر روزه بگیرد و در روز رمضان با همسرش مجامعت کند، قضایی این روز بر وی واجب است و کفارهای ندارد و نیز گناهی بر او نخواهد بود؛ زیرا مسافر است.
۳- کسیکه در روز رمضان و درحالیکه مقیم است، از روی عمد و درحالیکه نسبت به حکم این مساله آگاه است و نیز روزهاش را به یاد دارد و آن را فراموش نکرده است، مرتکب جماع با همسرش شود، به دلیل زیر پا گذاشتن حرمت رمضان گنهکار بوده و باید توبه کند و علاوه بر آن قضا و کفاره بر وی واجب میشود. اما اگر در این زمینه مجبور یا جاهل باشد یا اینکه روزه رمضان را فراموش کرده باشد، روزهاش صحیح است و هیچ گناه و قضا و کفارهای بر او لازم نیست. و زن و مرد در این زمینه یکسان هستند.
الف) در برابر تعداد روزهایی که در روز رمضان با همسرش مقاربت دارد، کفاره و قضایی بر وی واجب میباشد. اما اگر در یک روز چندین بار با همسرش جماع کرد، قضایی آن روز و کفارهی یک روز بر او واجب میباشد.
ب) اگر مسافری که با استفاده از رخصت شرعی روزه نگرفته، از سفر برگردد و همسرش در وسط روز از حیض و نفاس پاک شود، بر او جایز است که با وی مجامعت داشته باشد.