زید رضی الله عنه میگوید که پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم به او فرمود:
«یا زَیدُ، تَعَلَّمْ لِی کِتَابَ یهُودَ فَإِنِّی وَاللهِ مَا آمَنُ یهُودَ عَلَى کِتَابِی».[۱]
«ای زید، شیوهی نامه نگاری یهود را برایم یاد بگیر، چرا که من – به خدا سوگند – در نامه نگاریم به یهود اعتماد ندارم».
زید گفت: پس من طریقهی نوشتن آنها را فرا گرفتم و هنوز نیم ماه نگذشت که در آن به مهارت رسیدم. از آن پس هر وقت که رسول خدا صلی الله علیه وسلم میخواست برایشان نامهای بنویسد، من مینوشتم و نامههایی که از آنها به او میرسید، برایش میخواندم.
در روایت دیگری چنین آمده است: رسول خدا به من فرمود:
«أَتُحسِنُ السِّریانِیهَ؟ فَإِنَّهَا تَاْتِینِی کُتُبٌ، قُلتُ: لا. قالَ: فَتَعَلَّمهَا. فَتَعَلَّمتُهَا».[۲]
«آیا سریانی را خوب بلدی؟ چون نامههایی به این زبان به من میرسد. گفتم: نه. فرمود: پس آنرا یاد بگیر. من هم آنرا یاد گرفتم».
[۱]– احمد، ۲۰۶۳۲٫ آلبانی در سنن ترمذی (۲۷۱۵) میگوید حسن صحیح است.
[۲]– احمد، ۲۰۶۰۵٫ آلبانی در السلسله الصحیحه (۱/۳۶۴) میگوید اسناد آن صحیح است.