آموختن با صدای بلند

عنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِیَ الله عَنْهُمَا قَالَ: تَخَلَّفَ عَنَّا النَّبِیُّ فِی سَفْرَهٍ سَافَرْنَاهَا فَأَدْرَکَنَا وَقَدْ أَرْهَقَتْنَا الصَّلاهُ وَنَحْنُ نَتَوَضَّأُ فَجَعَلْنَا نَمْسَحُ عَلَى أَرْجُلِنَا فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «وَیْلٌ لِلأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ» مَرَّتَیْنِ أَوْ ثَلاثًا.  
(بخارى:۶۰)
ترجمه:
 عبد الله بن عمر رضی الله عنهما می‏گوید: در یکی از  مسافرت ها، رسول‏ اکرم از ما عقب ماند و وقتی که به ما رسید، نماز تأخیر شده بود. به دلیل تأخیر نماز، ما با سرعت وضو گرفته، پاها را با دست‏، تر می‏کردیم.
رسول الله با صدای بلند، دو یا سه بار فرمود: «قوزک‏ ها در معرض رفتن و سوختن در آتش دوزخ هستند». (یعنی اگر در وضو، سرعت بخرج داده شود به نحوی که قوزک پاها خوب شسته نشوند، عذاب آن بسیار سخت است).