وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
آغاز آفرینش
باز هم به سراغ علم نجوم می‌رویم:
قرآن کریم در بارهء آغاز و پایان دنیای مادی، تئوری معین و روشنی را مطرح میکند؛ تئوریی که در واقع انسان عصر حاضر تا یک قرن قبل، از آن کم‌ترین شناختی هم نداشته است، اما انسان قدیم که حتی نمی‌توان گفت: راه‌یافتن این تئوری یا بخش‌هایی از آن به ساحهء تعقل آن، ممکن و متصوّر بوده است!
آری؛ علم جدید آمده است تا بر این جنبه از اعجاز قرآن کریم نیز گواه باشد.
قرآن در آیهء مبارکهء ۳۰ سورهء انبیا در بارهء آغاز آفرینش دنیا می‌گوید:
[أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا]«آیا کافران ندیدهاند که آسمانها و زمین بسته بودند و ما آنها را بشکافتیم و توسعه دادیم»
همچنان در آیهء مبارکهء ۱۰۴ از همین سوره، در ارتباط با پایان‌یافتن کار دنیای مادی می‌گوید:
[یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ]«روزی که آسمانها را مانند طومار درهم پیچیم و به حال اول آفرینش آن بازگردانیم»
بنا بر تفسیری که این آیات ارائه میدارند، جهان هستی در آغاز کار بسیار به هم فشرده و متراکم بوده و پس از آن مرحلهء اولیه، عملیهء توسعه و امتداد آن در فضا آغاز شده است. لیکن به رغم این توسعه و تمدّد، جمع‌کردن و درهم فشردن دو بارهء آن در یک محدودهء کوچک مکانی ممکن است و نه تنها که ممکن است بلکه حتمی و قطعی نیز میباشد.
اکنون باید دید که علم جدید در بارهء این قانون مطرح شده در قرآن، یعنی تئوری آغاز و پایان آفرینش مادی، چه می‌گوید؟
با ملاحظهء نظریات جدید علمی در این باره، درمی‌یابیم که آخرین رهبافتهای علم جدید بر عین نظریّهء قرآنی تکیه می‌نماید.
دانشمندان علوم طبیعی در روند بررسیها و مشاهدات خود پیرامون پدیده‌های هستی، به این نتیجه رسیده‌اند که ماده در آغاز امر، جامد و ساکن بوده است. همچنین در آغاز امر، ماده شکل گاز مشتعل بسیار درهم فشرده و متراکمی را داشته و دست کم پنج بلیون سال قبل، بر اثر انفجار بسیار شدیدی که در آن رونما گردیده، به توسعه و امتداد در پیرامون خویش آغاز نموده است. بناءً تمدّد ماده یک امر حتمی بوده و بر اساس این قانون طبیعت که می‌گوید: نیروی جاذبه در اجزای این ماده به سبب دورشدن آن اجزا از یکدیگر، تدریجاً کم می‌شود و هم از این روی، مسافت میان آنها نیز به نحو قابل ملاحظه‌یی زیادتر گردیده و این مسافت توسعه می‌یابد، تمدّد و گسترش هستی همچنان ادامه دارد.
دانشمندان علوم نجومی اضافه می‌کنند:
دائرهء ماده در آغاز امر، حدود (۱۰۰۰) میلیون سال نوری وسعت داشته است که این دائره هم اکنون نسبت به دائرهء اولیهء آن، بیش از ده برابر توسعه یافته و عملیهء توسعه و امتداد آن بی هیچ توقفی همچنان ادامه دارد.
پروفسور «آیدنگتون» در این باره می‌گوید:
«کهکشانها و ستارگان را در عملیهء توسعهء مستمر آنها می‌توان به نقاشیهای گل و بوته‌یی تشبیه کرد که این نقشها بر روی بالونی از پلاستیک به تصویر کشیده شده باشند و این بالون پیوسته به وسیلهء دستگاه پمپ بادی، پمپاژ شود. به این ترتیب است که کرات فضایی با حرکات دینامیکی و جوهری خویش، پیوسته از یکدیگر دور می‌شوند، که این عملیه در حقیقت روند «توسعهء هستی» را تمثیل می‌نماید».
شایان ذکر است که در ارتباط با اصل توسعهء کائنات نیز قرآن کریم در سورهء «ذاریات» بیان اعجازی روشنی دارد که این مبحث نیز تحت عنوان مستقلی در این وبسایت مورد بررسی قرار گرفته است.
این یک بُعد از ابعاد تئوری قرآنی آغاز آفرینش است که علم جدید با همهء قوت پشت سر آن ایستاده است.