وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
طلحه بن عبیدالله از یاران مخلص رسول خدا بودند.
چون اهل خیر و سخاوتمند بودند پیابر خدا به وی طلحه الخیر و طلحه الفیاض لقب داده بودند.
در جنگ احد وقتی کفار رسول خدا را هدف تیر اندازی قرار دادند طلحه خود را بصورت سپر روی رسول خدا انداختند.
تیرهای زیادی روی شانه راستش اصابت نمود ولی او نگذاشت تیرها به پیامبر خدا اصابت نمایند.
رسول خدا در آن روز فرمودند:
الیوم اوجب طلحه.
یعنی طلحه امروز بهشت را برای خودش واجب کرد.
حضرت طلحه چهار همسر داشت که در هر چهار تا با رسول خدا باجناق بودند.
زبیر
مادر زبیر صفیه دختر عبدالمطلب بود. صفیه عمه پیامبر و علی بود.
یعنی زبیر پسر عمه پیامبر خدا و علی بود.
پدر زبیر برادر حضرت خدیجه بود. یعنی خدیجه عمه زبیر بود. و حضرت فاطمه دختر عمه زبیر بود.
زبیر را رسول خدا خیلی دوست داشتند.
و در مورد وی فرمودند:
«إِنَّ لِکُلِّ نَبِیٍّ حَوَارِیًّا وَإِنَّ حَوَارِیَّ الزُّبَیْرُ بْنُ العَوَّامِ».
هر پیامبری یاور خاص دارد و یاور نزدیک و خاص من زبیر فرزند عوام هست.
پیامبر خدا به علی فرمودند:
بشر قاتل بن صفیه بالنار.
قاتل فرزند صفیه (یعنی قاتل زبیر ) را خوش خبری جهنم بده.
بعدها که زبیر بدست یکی از منافقان کشته شد و آن شخص به نزد علی آمد و او را خبر داد حضرت علی همین حدیث را خواند و گفت من به تو خبر جهنم می دهم.
آن شخص ناراحت شد و گفت من فکر می کردم شما به من جایزه می دهی. حضرت علی گفت جایزه تو جهنم است.