آزمندی برای فراگرفتن حدیث

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ أَنَّهُ قَالَ: قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، مَنْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِکَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ؟ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: «لَقَدْ ظَنَنْتُ یَا أَبَا هُرَیْرَهَ أَنْ لا یَسْأَلُنِی عَنْ هَذَا الْحَدِیثِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنْکَ، لِمَا رَأَیْتُ مِنْ حِرْصِکَ عَلَى الْحَدِیثِ، أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَـتِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ، مَنْ قَالَ: لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ خَالِصًا مِنْ قَلْبِـهِ، أَوْ نَفْسِهِ». (بخارى:۹۹)

ترجمه: ابوهریره می گوید: عرض کردم: ای رسول خدا ! چه کسانی روز قیامت برای شفاعت شما سعادت بیشتری دارند؟ رسول الله فرمود: «ای ابوهریره ! چون عشق و علاقه تو را نسبت به حدیث دیدم، می دانستم که کسی قبل از تو، این سؤال را از من نخواهد پرسید. کسانی روز قیامت برای شفاعت من سعادت بیشتری دارند که با اخلاص و از صمیم قلب، لا إله إلا الله بگویند».