«مَا مَلأَ آدَمِیٌّ وِعَاءً شَرًّا مِنْ بَطْنٍ. بِحَسْبِ ابْنِ آدَمَ أُکُلاَتٌ یُقِمْنَ صُلْبَهُ، فَإِنْ کَانَ لاَ مَحَالَهَ فَثُلُثٌ لِطَعَامِهِ وَثُلُثٌ لِشَرَابِهِ وَثُلُثٌ لِنَفَسِهِ».[۱]
«آدمی، ظرفی بدتر از یک شکم پر نکرده است. چند لقمه که پشتش را استوار دارند برایش کافی است. پس اگر گریزی نبود یک سوم را به غذا، یک سوم را به آب و یک سوم را هم به نفس کشیدنش اختصاص دهد».
[۱]– ترمذی، ۲۳۰۲٫ آلبانی در تحقیق آن میگوید صحیح است.