یک روز پیامبر صلى الله علیه وسلم از فبرستان عبور میکرد: {فوجد امرأه تبکی عند قبر، فقال لها: (اتقی الله واصبری). ولم تکن تلک المرأه تعرف النبی صلى الله علیه وسلم، فقالت له: إلیک عنی (ابتعد عنی)، فإنک لم تُصَبْ بمصیبتی.
فانصرف النبی صلى الله علیه وسلم وترکها، فقیل لها: إنه النبی صلى الله علیه وسلم، فجاءت إلیه وقالت: لم أعرفک. فقال لها رسول الله صلى الله علیه وسلم: (إنما الصبر عند الصدمه الأولى)} یعنی: «پیامبر صلی الله علیه وسلم از کنار زنی گذشتند که در برابر قبری میگریست، فرمودند: ای زن از خدا بترس و صبر کن، آن زن گفت: از من دور شو! زیرا تو به مصیبتم گرفتار نشدهای. پیامبر صلی الله علیه وسلم را نشناخت. به او گفته شد که این شخص پیامبر صلی الله علیه وسلم است. وی نزد آن حضرت صلی الله علیه وسلم آمده و گفت: ببخشید شما را نشناختم. آن حضرت صلی الله علیه وسلم فرمود: صبر در برابر مصیبت بهتر است». [متفق علیه]
مصیبت نیازمند صبر میباشد، و مسلمان وقتی با حادثهی ناگواری مواجه شد شلیسته است که به شکیبایی و صبر آراسته باشد. پیامبر صلى الله علیه وسلم قبر مادرش را زیارت نموده و میفرماید: (استأذنتُ ربی فی أن أستغفر لها فلم یؤْذن لی، واستأذنته فی أن أزور قبرها فأُذن لی. فزوروا القبور فإنها تذکر بالموت) یعنی: «از پروردگارم اجازه خواستم تا برای مادرم طلب امرزش نمایم ولی اجازه داده نشد، و از او اجازه خواستم تا به زیارت قبرش بروم و به من اجازه داده شد. پس به زیارت قبور بروید که مرگ را به یاد میآورد». [مسلم و ابوداود]
پیامبر صلى الله علیه وسلم همچنین میفرماید: (نهیتکم عن زیاره القبور فزوروها) یعنی: «شما را از زیارت قبرها نهی کرده بودم، از این بعد آنها را زیارت کنید». [مسلم]
یکی از بزرگان گفته است که: هرگاه دچار تنگنا و فشار شدی به زیارت قبور برو. چون زیارت قبرها قلبها را نرم میکند و آخرت را به یاد میآورد. حضرت عثمان -رضی الله عنه- وقتی بهشت یا دوزخ را برایش یاد مینمودند میگریست. علت آن را پرسیدند، فرمود: از رسول الله صلى الله علیه وسلم شنیدم که میفرمود: (القبر أول منازل الآخره، فإن یَنْجُ منه فما بعده أیسر منه، وإن لم ینْجُ منه فما بعده أشد منه) یعنی: «قبر نخستین منزلگاه از منزلگاههای آخرت است. کسی که از آن برهد، بعد از آن برایش آسانتر خواهد بود و چنانچه نرهد، بعد از آن برایش سخت تر خواهد بود». [احمد]