آداب اعیاد (۱)

در یکی از روزهای عید، حضرت ابو بکر صدیق رضی الله عنه به منزل دخترش، حضرت عایشه رضی الله عنها، رفت. آنجا دو کنیز از کنیزکان انصار در حال ترانه خواندن شعرهای انصار در جنگ «یوم بعاث» (از جنگ‌های میان اوس و خزرج قبل از اسلام) بودند. حضرت ابوبکر رضی الله عنه گفت: مزامیر (آوازهای) شیطان، آن هم در خانه‌ی رسول الله؟ پیامبر صلى الله علیه وسلم فرمود: (یا أبا بکر، إن لکل قوم عیدًا، وهذا عیدنا) یعنی: «ای ابوبکر، هر قومی برای خودش عیدی دارد. امروز هم روز عید ما است.» [بخاری]

خداوند تبارک و تعالى دو عید را برای مسلمانان تعیین فرموده است: عید فطر و عید قربان. این دو پس از دو فریضه از فرایض اسلام می‌آیند، عید فطر پس از فریضه‌ی روزه ماه رمضان و عید قربان پس از اداء فریضه‌ی حج فرامی رسد. جشن‌های اسلامی بیانگر شادمانی و سرور و خوشبختی مسلمانان از تفیقی که خداوند به آنان ارزانی داشته است و به آنان کمک کرده تا طاعت او را به جا بیاورند، می‌باشد. خداوند باری تعالی می‌فرماید: ﴿قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِکَ فَلۡیَفۡرَحُواْ هُوَ خَیۡرٞ مِّمَّا یَجۡمَعُونَ ۵٨﴾ [یونس: ۵۸] یعنی: «بگو به فضل و رحمت‏خداست که [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد مى‏آورند بهتر است».