آب دادن تشنگان

رسول الله ﷺ فرمودند:

«بیْنَما رَجُلٌ یَمْشِی بِطَریقٍ اشْتَدَ عَلَیِه العَطَشُ فَوَجَدَ بِئْراً فَنَزَلَ فِیهَا فَشَرِبَ ثُمَ خَرَجَ فَإِذَا کَلْبٌ یَلْهَثُ یَأْکُلُ الثَّرَی مِنَ العَطَش، فَقَالَ الرّجلُ لقَدْ بَلَغَ هَذا الکَلْبُ مِنَ العَطَشِ مِثْلَ الذَی کَانَ بَلَغَ مِنَی، فَنَزَلَ البِئْرَ فَمَلأ خُفَّهُ مَاءً ثُمَ أَمْسَکَهُ بِفِیهِ
 حَتیَ رَقَی فَسَقی الکَلْبَ فَشَکَرَ اللهُ لَهُ فَغُفِرَ لَهُ: قالوا یا رسول الله وَإنَّ لَنا فِی هَذِهِ البَهَائِمِ لَأجْرَا؟ فَقَالَ فِی کُلِّ کَبِدٍ رَطْبَهٍ أَجْرٌ»

(رواه مسلم)

یک روز مردی راهی را طی می‌کرد، در راه تشنگی بر او چیره شد و سپس چاه آبی را در راه یافت، وارد آن شد و از آب آن نوشید و از چاه بیرون آمد، سپس سگی را دید که از فرط تشنگی زبان بر خاک می‌مالید. آن مرد گفت این سگ به همان تشنگی من دچار گشته، وارد چاه شد و موزه (پاپوش) خود را پر از آب کرد و آن را بدهان گرفت و از چاه بیرون آمد و آب را به سگ داد، خداوند او را سپاس گفت بخاطر همین کار نیک گناهانش آمرزید. به پیامبر ﷺ عرض کردند ای رسول خدا ﷺ  آیا در رابطه با این حیوانات نیز اجر داریم؟ پیامبر ﷺ فرمود: در ترحم به هر حیوانی که جگر دارد اجر و پاداش وجود دارد.