نصیحتی پندآموز از علامه ابن عثیمین رحمه الله:
ای امت محمد ﷺ ! چه کسی از شما خود را از مرگ در امان می داند تا برای توبه کردن و نماز خواندن فرصت داشته باشد؟
آیا چنین نیست که هرکس از مرگ می ترسد و نمی داند که مرگش شب هنگام فرا می رسد یا در روز؟
آیا غیر از این است که مرگ انسان ها را به یکباره در بر می گیرد و آنها غافل و بی خبرند؟
چه بسا مرگ مردم در حالی فرا می رسد که سرگرم دنیا هستند و در غفلت به سر می برند.
آیا غیر از این است که مرگ بسیاری از مردم را غافلگیر کرده است؛ آنچنانکه از خانه هایشان خارج شده و هرگز باز نگشته اند؟
چه کسی از ما ضمانت نامه ای دارد که مانند این مردمان نباشد و مرگش ناگهان و به یکباره فرا نرسد؟
ای مسلمانان! به راستی پس از این مرگ ناگهانی و غافلگیر کننده چه خواهد بود؟
آری؛ فقط مجازات اعمالی که پیش می فرستیم؛ چه کارهای نیکی که به سببش شادمان می گردیم
و چه کردار ناشایستی که موجب ناخوشی و پشیمانی است.
آری؛ آنگاه که انسان می میرد، فرصت عمل کردن تمام می شود و تنها بــــــا خــــدا بـــــاش پادشاهــــــــــے کـن.