وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﻧﻘﺺ ﻋﻆﻤﺖ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺩﺭﻗﻠﺐ ﻭﺯﻧﺪﮔﻲ اﻫﻞ ﺷﺮﻙ ﭘﻴﺎﻣﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺷﺮﻙ ﻭﺭﺯﻱ اﺳﺖ, ﺁﺩﻡ ﻣﺸﺮﻙ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻳﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ, ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﺮاﻱ اﻭ ﺭﻭﻱ ﺧﻮاﻫﺪ ﺩاﺩ.
ﻫﻴﭻ اﻧﺴﺎﻥ ﻣﺸﺮﻛﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺮﺩاﺭ ﻭﮔﻔﺘﺎﺭ و ﺑﺎﻭﺭ اﻭ ﻧﻘﺺ ” ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭاﻟﻮﻫﻴﺖ ” ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ, ﻗﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﻆﻤﺖ ﺧﺪاﻭﻧﺪ اﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ اﻧﺴﺎن اﻫﻞ ﺑﺪﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﺑﻪ اﺻﻮﻝ ﻭﺛﻮاﺑﺖ ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ ﻭﻋﺒﺎﺩﺗﻲ ﺩﻳﻦ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ, ﻳﺎ ﻛﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﺩاﻧﺪ, ﺩﺭﻋﻤﻞ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭﺳﻨﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪا ﺭا ﻧﺎﻗﺺ و ﻧﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ ﻭﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ” اﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ” ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺭا ﻧﺎﻗﺺ ﻭﻧﺎﻛﺎﻓﻲ ﻣﻲ ﺩاﻧﻨﺪ,
اﻫﻞ ﺷﺮﻙ ﻭﺪﻋﺘﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ اﻳﺸﺎﻥ اﺯ ﻧﻆﺮ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ و اﻫﻞ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭاﻳﻤﺎﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﻱ ﻧﺎﭘﺨﺘﻪ ﻭﮔﻤﺮاﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺑﺮﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎﺱ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻗﺮﺁﻥ ﻛﻪ “ﺑﺪﻋﺖ ” ﻫﻤﺴﺎﻥ ﻭﻫﻢ ﺭﺩﻳﻒ” ﺷﺮﻙ” ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
بگو : ﭘﺮﻭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﺷﺘﻲ ﻫﺎﻱ ﭘﻴﺪا ﻭﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﺗﺠﺎﻭﺯﮔﺮﻱ ﻧﺎ ﺣﻖﺭا ﺣﺮاﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ و اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﺁﻥ ﺩﻟﻴﻠﻲ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎ ﺧﺪاﻭﻧﺪﺷﺮﻳﻚ ﻛﻨﻴﺪ و ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﻦ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻧﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ. اﻻﻋﺮاﻑ :۳۳
ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻭﻃﻐﻴﺎﻥ ﻫﻤﺴﺎﻥ, ﻭﺑﺪﻋﺖ ﻭﺷﺮﻙ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﺮاﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ”