کلماتی که گوینده ی آن ناکام نمی شود

عَنْ کَعْبِ بْنِ عُجْرَهَس قَاْلَ: قَالَ رَسُولُ الله (صلی الله) ِ: «مُعَقِّبَاتٌ، لَا یَخِیبُ قَائِلُهُنَّ، أَوْ فَاعِلُهُنَّ، دُبُرَ کُلِّ صَلَاهٍ مَکْتُوبَهٍ: ثَلَاثٌ وَثَلَاثُونَ تَسْبِیحَهً، وَثَلَاثٌ وَثَلَاثُونَ تَحْمِیدَهً، وَأَرْبَعٌ وَثَلَاثُونَ تَکْبِیرَهً».
[مسلم] از کعب بن عجره س روایت است که: رسول الله (صلی الله) فرمود: «اذکاری در پی هر نماز واجبی است که گوینده یا انجام دهندهی آن ناکام نمیشود: سی و سه بار خداوند را به پاکی یاد کردن (سبحان الله گفتن)، سی و سه بار خداوند را حمد و سپاس گفتن (الحمد لله گفتن)، و سی و سه بار خداوند را به بزرگی یاد کردن (الله اکبر گفتن)».