عبدالله بن عباس رضی الله عنهما از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت مىکند که فرمودند: «مَنْ تَحَلَّمَ بِحُلْمٍ لَمْ یَرَهُ کُلِّفَ أَنْ یَعْقِدَ بَیْنَ شَعِیرَتَیْنِ وَلَنْ یَفْعَلَ وَمَنْ اسْتَمَعَ إِلَى حَدِیثِ قَوْمٍ وَهُمْ لَهُ کَارِهُونَ أَوْ یَفِرُّونَ مِنْهُ صُبَّ فِی أُذُنِهِ الآنُکُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَمَنْ صَوَّرَ صُورَهً عُذِّبَ وَکُلِّفَ أَنْ یَنْفُخَ فِیهَا وَلَیْسَ بِنَافِخٍ». [رواه البخاری]([۱]). «هرکس به دروغ خوابی را بازگو کند، مکلف مىشود تا بین دو دانه جو با هم گره زند، در حالیکه نمىتواند آنرا انجام دهد، و هر کس به سخن و گفتار قومی گوش دهد که ایشان آنرا ناپسند مىدانند، روز قیامت سرب مذاب شده در گوشش میریزند، و هر کس عکسی را نقاشی کند، مکلف مىشود تا در آن روح بدمد، در حالیکه نمىتواند آنرا انجام دهد».