چرا اکثر شیعیان را رافضی می گوییم؟ (۳)

ماجرای خیانت روافض به زید بن علی علیه السلام در کتب تاریخ

وقتش رسیده اصل ماجرایی که دهخدا نیز در تعریف آخر به آن اشاره کرده شرح دهیم.

زید بن علی همان کسی از اهلبیت است که گروهی پس از کشته شدنش به امامتش معتقد شدند و شیعیان زیدیه نام گرفتند. مؤلف شیعه میگوید: [علی بن حسین زین العابدین، فرزندان زیادی از خود بجا گذاشت؛ از جمله محمد که کنیه اش ابی جعفر باقر، و زید و عمرو… بودند، سپس شیعیان بر سر مسأله ی محمد بن علی و زید بن علی، دچار اختلاف شدند؛ دسته ای از محمد تبعیت می کردند، و دسته ای پیرو زید بودند؛]

و مورخ شیعه میگوید:
همانا زیدیه، معتقد به امامت علی سپس پسرش حسن و برادرش حسین بعد پسرش زین العابدین و بعد پسر او زید بن علی بودند؛ او صاحب این مذهب بود و در کوفه قیام کرد و ادعای امامت کرد؛ پس کشته شد و در «کناسه» به دار آویخته شد.] (الشیعه فی التاریخ اثر محمد حسین زین، ص۷۰-۷۲٫ و همچنین کتاب: شیعه در اسلام- فارسی – اثرحسین طباطبایی، چاپ قم، ص: ۳۴٫)

نوبختی شیعه هم میگوید: زیدیه دو گروه بودند، گروهی قوی بودند و صنفی هم ضعیف و ناتوان. ضعیف و ناتوانها «عجیله» نام داشتند که پیروان هارون بن سعید عجلی بودند و فرقه ای از آنها «بتریه» نامیده می شدند، و آنها یاران کثیر نواء، و حسن بن صالح بن حی، و سالم بن ابی حفصه، و حکم بن عتیبه، و سلمه بن کهیل، و ابی مقدام ثابت حداد بودند؛ و آنها کسانی بودند که مردم را به قبول ولایت علی دعوت می کردند، سپس ولایت او را با ولایت ابوبکر و عمر در هم آمیختند؛ پس آنها نزد عامه ی مردم، فاضل ترین صنف بودند چون علی را برتری می دادند و امامت ابوبکر را اثبات می کردند و مقام عثمان و طلحه و زبیر را ناقص می دانستند و قیام علیه حکومت را با هر کدام از اولاد علی جایز می دانستند و برای آن، امر به معروف و نهی از منکر می کردند و امامت را برای هرکدام از اولاد علی که قیام می کرد، اثبات می نمودند، و در باره ی امامت، تا وقتی که قیام نمی کردند کسی را مدّ نظر نداشتند؛ و تمام اولاد و خانوان علی و خاندان علی نزدشان یکسان بودند.
{فرق الشیعه نوبختی،ص ۸۰ـ۷۷}

خب تا اینجا خبری از رفض نبود.ولیکن جمهور علما معتقدند که سبب نامگذاری رافضه به این نام این است که بعد از اینکه از شیخین (ابوبکر و عمر ) تبری جستند ولی امام زید آنها را نهی کرد. پس آنها نیز زید بن علی را در قیام ترک کردند و بعد از اینکه در لشکر او بودند از دورش متفرق شدند؛ و آن در هنگامی بود که در سال ۱۲۱ هـ علیه هشام بن عبدالملک،در کوفه،قیام کرد. و پس از ترک این عده از شیعیان
زید به دار آویخته شد و این گروه از شیعیانِ خائن، که برخلاف زید قائل به تبری از شیخین بودند، رافضی نام گرفتند.

 لازم به ذکر است چنانچه شهرستانی نقل کرده،امام زید بن علی بن زین العابدین به ولایت سیدنا علی بن ابی طالب معتقد بود و نیز امامت را برای سیدنا ابوبکر ثابت میکرد و سیدنا عمر الفاروق را نیز امیر المومنین و امام مسلمین میدانست و به نیکی از آنان یاد میکرد.رجوع کنید به : { الملل والنحل شهرستانی، ج۱، ص:۲۰۷٫ و مقالات الإسلامیین، ج۱، ص: ۲۸٫ و مقدمه ی ابن خلدون، ص: ۱۷۹٫ و الفَرق بین الفِرق، ص: ۲۹٫ و التبصیر، ص:۳۲٫ و مقاتل الطالبیین اصفهانی شیعه، ص:۱۲۷ به بعد.}

ابوالحسن اشعری میگوید: «زید بن علی بن حسین ،علی را بر سایر یاران پیامبر در امر ولایت ترجیح میداد و خروج بر ائمه جور را جایز میدانست. هنگامی که در کوفه در میان کسانی که با او بیعت کرده بودند شنید که کسانی در مورد ابوبکر و عمر بدگویی میکنند،کارشان را تقبیح کرد. در نتیجه بعضی از کسانی که با او بیعت کرده بودند،از دور او متفرق شدند. زیرا گفت: مرا رفض نمودید و مرا رها کردید و گفته میشود آنها را بخاطر گفته زید که به آنها گفت:point_left:(مرا رفض کردید):point_right: رافضه نامیده شدند.»
[مقالات الاسلامیین ۱۳۷/۱]

قوام السنه در ـ «الحجه فی بیان الحجه ۴۷۸/۲»  و رازی در  «اعتقادات فرق المسلمین والمشرکین،ص ۵۲ »  و شهرستاتی در «الملل والنحل ۱۵۵/۱» و شیخ الاسلام بن تیمیه در  «منهاج السنه ۸/۱ و مجموع الفتاوی ۳۶/۱۳»نیز چنین نظری دارند.
اشعری در قول دیگری گفته است: «آنها بخاطر عدم پذیرش امامت شیخین رافضی نامیده شده اند». {مقالات الاسلامیین،۸۹/۱}.

زید بن علی بن حسین زین العابدین -رحمه الله-همان شخص بزرگواری از خاندان اهلبیت بود که به سبب خیانت و رفض(ترک) برخی از شیعیان زمانش به شهادت رسید و آن دسته شیعیان رافضی نام گرفتند که تا قیامت این لقب ننگی بر پیشانی خائنشان خواهد بود.