پرهیز نکردن از ادرار، جزو گناهان کبیره است

عنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ اللّه عَنْهُمَا قَالَ: مَرَّ النَّبِیُّ صلی اللّه علیه و سلم بِحَائِطٍ مِنْ حِیطَانِ الْمَدِینَهِ أَوْ مَکَّهَ، فَسَمِعَ صَوْتَ إِنْسَانَیْنِ یُعَذَّبَانِ فِی قُبُورِهِمَا، فَقَالَ النَّبِیُّ صلی اللّه علیه و سلم: «یُعَذَّبَانِ وَمَا یُعَذَّبَانِ فِی کَبِیرٍ». ثُمَّ قَالَ: «بَلَى، کَانَ أَحَدُهُمَا لا یَسْتَتِرُ مِنْ بَوْلِهِ، وَکَانَ الآخَرُ یَمْشِی بِالنَّمِیمَهِ». ثُمَّ دَعَا بِجَرِیدَهٍ رَطْبَهٍ، فَکَسَرَهَا کِسْرَتَیْنِ، فَوَضَعَ عَلَى کُلِّ قَبْرٍ مِنْهُمَا کِسْرَهً، فَقِیلَ لَهُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، لِمَ فَعَلْتَ هَذَا؟ قَالَ: «لَعَلَّهُ أَنْ یُخَفَّفَ عَنْهُمَا مَا لَمْ یَیْبَسَا».

(بخارى:۲۱۶)

ترجمه: از ابن عباس رضى اللّه عنهما روایت است که نبى اکرم صلى اللّه علیه و سلم از کنار باغى از با‏غ هاى مدینه یا مکه، عبور مى کرد. (ناگهان) صداى دو نفر را شنید که در قبرهاى شان گرفتار عذاب بودند. رسول اللّه صلى اللّه علیه و سلم فرمود:

«این دو نفر، عذاب داده مى شوند اما نه بخاطر گناه بزرگى».

سپس فرمود: «بلى، یکى از آنان، از ادرار خود، پرهیز نمی‏کرد و دیگرى، سخن چینى مى نمود».

آنگاه، رسول اکرم صلى اللّه علیه و سلم شاخه ‏ترِ درختى خواست. آن را دو قسمت کرد و هر قسمت آنرا روى یکى از آن دو قبر، گذاشت. از رسول اللّه صلى اللّه علیه و سلم پرسیدند: چرا چنین کردى؟ فرمود:

«امید است تا زمانى که این دو شاخه، خشک نشده است، خداوند، عذاب آنان را تخفیف دهد».