وجوب نماز جماعت

عنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، لَقَدْ هَمَمْتُ أَنْ آمُرَ بِحَطَبٍ فَیُحْطَبَ، ثمَّ آمُرَ بِالصَّلاهِ فَیُؤَذَّنَ لَهَا، ثمَّ آمُرَ رَجُلاً فَیَؤُمَّ النَّاسَ، ثمَّ أُخَالِفَ إِلَى رِجَالٍ فَأُحَرِّقَ عَلَیْهِمْ بُیُوتَهُمْ، وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، لَوْ یَعْلَمُ أَحَدُهُمْ أَنَّهُ یَجِدُ عَرْقًا سَمِینً،ا أَوْ مِرْمَاتَیْنِ حَسَنَتَیْنِ، لَشَهِدَ الْعِشَاءَ». (بخارى: ۶۴۴)

ابوهریره رضی الله عنه نقل می کند که رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فرمود: «سوگند به ذاتی که جانم در ید قدرت اوست، تصمیم گرفتم دستور دهم تا هیزم آماده کنند. وپس از اذان، کسی را برای امامت نماز بگمارم و خود، نزد کسانی بروم که در خانه‏ها نشسته و در نماز جماعت شرکت نمی‏کنند و آنها را با خانه هایشان آتش بزنم. بخدا سوگند، آنانی که به جماعت نمی‏آیند، اگرمی‏دانستند که استخوانی چرب یا دو تکه گوشت خوب به آنان می‏رسد، حتما در نماز عشاء شرکت می‏کردند».