لازمه‏ی ایمان به پیامبران

اعتقاد داریم که ایمان به پیامبران یعنی ایمان به همه‏ی آنها، اگر به یکی از آنها کفر بورزیم در حقیقت به همه‏‏ی آنها کفر ورزیده‏ایم، بنابر این اصل، تفاوت و شکاف میان مسلمانان و یهود و نصاری را درک می‏کنیم، آنها به محمد صلی الله علیه و سلم ایمان ندارند ولی ما به همه‏ی پیامبران خداوند ایمان داریم، اگر به موشکافی مسئله بپردازیم متوجه می‏شویم که در حقیقت آنها به پیامبران خودشان هم کفر می‏ورزند چون همه‏ی پیامبران گذشته آمدن حضرت ختمی مرتبت را به امتهایشان نوید داده‏اند.

خداوند می‏فرماید:

﴿کَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٠۵﴾ [الشعراء: ۱۰۵].

«(ماجرای آموزنده‏ی دیگری مربوط به قوم نوح است). قوم نوح پیغمبران را تکذیب کردند». ‏

﴿کَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٢٣﴾ [الشعراء: ۱۲۳].

«قوم عاد پیغمبران (خدا) را تکذیب کردند (و دروغگو نامیدند)». ‏

﴿کَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١۴١﴾ [الشعراء: ۱۴۱].

«قوم ثمود پیغمبران را دروغگو نامیدند (و از آنان فرمانبرداری نکردند)». ‏

﴿کَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١۶٠﴾ [الشعراء: ۱۶۰].

«قوم لوط پیغمبران را دروغگو نامیدند (و از ایشان پیروی نکردند)». ‏

واضح است که تنها به پیامبران خود ایمان نیاوردند ولی خداوند در مورد آنها می‏فرماید: پیامبران را تکذیب کردند چون تکذیب یک پیامبر به معنی تکذیب همه‏ی آنها است، به این اعتبار که دین و رسالت همه‏ی آنها یکی است و به یک هدف دعوت می‏کردند.

خداوند در آیه‏ی دیگری بیان می‏فرماید که رسول خدا صلی الله علیه و سلم و مؤمنین به همه‏ی پیامبران ایمان دارند و میان هیچ یک از آنها فرقی نمی‏گذارند:

﴿ءَامَنَ ٱلرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَیۡهِ مِن رَّبِّهِۦ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَۚ کُلٌّ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَمَلَٰٓئِکَتِهِۦ وَکُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ﴾ [البقره: ۲۸۵].

«فرستاده (خدا، محمّد) معتقد است بدانچه از سوی پروردگارش بر او نازل شده است (و شکّی در رسالت آسمانی خود ندارد) و مؤمنان (نیز) بدان باور دارند. همگی به خدا و فرشتگان او و کتابهای وی و پیغمبرانش ایمان داشته (و می‌گویند:) میان هیچ یک از پیغمبران او فرق نمی‌گذاریم (و سرچشمه‏ی رسالت ایشان را یکی می‌دانیم)».

و می‏فرماید:

﴿وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَلَمۡ یُفَرِّقُواْ بَیۡنَ أَحَدٖ مِّنۡهُمۡ أُوْلَٰٓئِکَ سَوۡفَ یُؤۡتِیهِمۡ أُجُورَهُمۡۚ وَکَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِیمٗا ١۵٢﴾ [النساء: ۱۵۲].

«و امّا کسانی که به خدا و پیغمبرانش ایمان دارند و میان هیچ یک از آنان (در این که از سوی خدا برگزیده شده‌اند) فرقی نمی‌گذارند (و هیچ کدام را تکذیب نمی‌نمایند)، بدانان پاداش و مزدشان را خواهیم داد، و خداوند بسیار آمرزنده و بسیار مهربان است (و لغزش‌ها و اشتباهاتی هم اگر داشته باشند، مورد عفو قرار می‌دهد)». ‏

خداوند بیان می‏فرماید که کافرین میان پیامبران فرق می‏گذارند، به بعضی ایمان دارند و به بعضی دیگر کافر هستند:

﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یَکۡفُرُونَ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَیُرِیدُونَ أَن یُفَرِّقُواْ بَیۡنَ ٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَیَقُولُونَ نُؤۡمِنُ بِبَعۡضٖ وَنَکۡفُرُ بِبَعۡضٖ وَیُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُواْ بَیۡنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا ١۵٠ أُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡکَٰفِرُونَ حَقّٗاۚ وَأَعۡتَدۡنَا لِلۡکَٰفِرِینَ عَذَابٗا مُّهِینٗا ١۵١﴾ [النساء: ۱۵۰-۱۵۱].

«کسانی که به خدا و پیغمبرانش ایمان ندارند و می‌خواهند میان خدا و پیغمبرانش جدایی بیندازند (و بگویند که به خدا ایمان داریم، ولی به پیغمبران ایمان نداریم) و می‌گویند که به برخی از پیغمبران ایمان داریم و به برخی دیگر ایمان نداریم، و می‌خواهند میان آن (کفر و ایمان) راهی برگزینند (ولی میان کفر و ایمان فاصله‌ای نیست و دو راه بیش وجود ندارد: راه کفر و راه دین).‏ آنان جملگی بیگمان کافرند، و ما برای کافران عذاب خوارکننده‌ای فراهم آورده‌ایم». ‏

 ‏خداوند بر سر یهودیانی که گمان می‏کنند به پیام نازل شده به سوی خود ایمان آورده‏اند ولی به قرآن نازل شده بر محمد صلی الله علیه و سلم در حالی که حقیقت دارد کافر هستند بانگ می‏زند و آنها را اینگونه سرزنش می‏نماید: ﴿وَإِذَا قِیلَ لَهُمۡ ءَامِنُواْ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ نُؤۡمِنُ بِمَآ أُنزِلَ عَلَیۡنَا وَیَکۡفُرُونَ بِمَا وَرَآءَهُۥ وَهُوَ ٱلۡحَقُّ مُصَدِّقٗا لِّمَا مَعَهُمۡۗ قُلۡ فَلِمَ تَقۡتُلُونَ أَنۢبِیَآءَ ٱللَّهِ مِن قَبۡلُ إِن کُنتُم مُّؤۡمِنِینَ ٩١﴾ [البقره: ۹۱].

«هنگامی که به آنان گفته شود: به آنچه خداوند فرو فرستاده است (که قرآن است) ایمان بیاورید، می‌گویند: ما به چیزی ایمان می‌آوریم که بر خود ما نازل شده باشد (نه بر اقوام دیگر)، و به غیر آن کفر می‌ورزند و حال آن که حق بوده و تصدیق‌کننده‏ی چیزی است که با خود دارند. بگو: اگر مؤمنید (و راست می‌گویید که به تورات ایمان دارید و از آن پیروی می‌کنید) پس چرا پیامبران خدا را پیش از این می‌کشتید؟». ‏

همچنین بیان می‏فرماید که علت اساسی کفر آنها عناد و تکبر است، چون محمد صلی الله علیه و سلم را مانند پسران خود می‏شناسند:

﴿ٱلَّذِینَ ءَاتَیۡنَٰهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ یَعۡرِفُونَهُۥ کَمَا یَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمۡۖ وَإِنَّ فَرِیقٗا مِّنۡهُمۡ لَیَکۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَهُمۡ یَعۡلَمُونَ ١۴۶﴾ [البقره:۱۴۶].

«آنان که بدیشان کتاب (آسمانی) داده‌ایم، او را (که محمّد نام و پیغمبر خاتم است، خوب) می‌شناسند، بدان گونه که پسران خود را می‌شناسند، و برخی از آنان بی‌گمان حق را (از جمله پیغمبری محمّد و قبلگی کعبه را) پنهان می‌دارند، در حالی که می‌دانند». ‏