ضیلت عطر، مسواک و غسل کردن در روز جمعه

أبو سعید و أبوهریره روایت می‌کنند که رسول الله  فرمودند:
«مَنْ اغْتَسَلَ یَوْمَ الْجُمُعَهِ وَاسْتَاکَ وَمَسَّ مِنْ طِیبٍ إِنْ کَانَ عِنْدَهُ وَلَبِسَ مِنْ أَحْسَنِ ثِیَابِهِ ثُمَّ خَرَجَ حَتَّى یَأْتِیَ الْمَسْجِدَ فَلَمْ یَتَخَطَّ رِقَابَ النَّاسِ ثُمَّ رَکَعَ مَا شَاءَ أَنْ یَرْکَعَ ثُمَّ أَنْصَتَ إِذَا خَرَجَ الْإِمَامُ فَلَمْ یَتَکَلَّمْ حَتَّى یَفْرُغَ مِنْ صَلَاتِهِ کَانَتْ کَفَّارَهً لِمَا بَیْنَهَا وَبَیْنَ الْجُمُعَهِ الَّتِی قَبْلَهَا.»
«هرکس در روز جمعه، غسل کند و مسواک بزند و اگر عطر داشت استفاده کند، و بهترین لباسش را بپوشد، و بعد از آن به مسجد برود، و از روی شانه‌های مردم عبور نکند (وهرجایی را که خالی یافت بنشیند،) و سپس تا جایی که خداوندأ خواسته نماز بخواند، و سپس وقتی که امام آمد، ساکت باشد (و به خطبه گوش دهد)، موجب کفارۀ گناهان (صغیره ای) است که از جمعۀ قبل تاکنون مرتکب شده است.»
این حدیث جدای از بیان برخی از سنن جمعه که محرز هستند به این فضیلت اشاره دارد که در صورتیکه شخص نماز جمعه اش را کامل بجای آورد و موجب آزار مردم در هنگام خطبه نگردد خداوند گناهان صغیرۀ وی را بین دو جمعه می¬بخشد.
از فرمودۀ پایین محرز میگردد که حدیث مذکور اشاره به بخشیدن گناهان صغیره دارد نه کبیره.