صبر و احکام آن

۱ صبر واجب

و این نوع صبر، صبر در ادای واجبات دینی و صبر بر ترک محرمات است.

۲ صبر مستحب،

و این نوع صبر در انجام کارهای مستحب و صبر بر ترک مکروهات است.

 مقدار واجب از صبر امری است که اهل علم برآن اتفاق نظر دارند، طوری که شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله می‌گوید:

 «و از اینرو صبر بر ادای واجبات و ترک امور ممنوع به اتفاق مسلمانان واجب است، و صبر هنگام مصیبت را نیز شامل می‌شود، و بنده نباید در واقع‌شدن آن بی‌تابی و بی‌صبری کند، و همچنین صبر بر ترک پیروی از هوای نفس در برابر چیزی که الله متعال نهی می‌فرماید».

ابن قیم رحمه الله می‌گوید:

صبر واجب سه نوع است:

 صبر بر ترک محرمات.

 صبر بر ادای واجبات.

 صبر هنگام وقوع مصیبت‌هایی که بنده در آمدن آن بی‌اختیار است مانند بیماری‌ها، فقر و غیره.

۳ و اما صبر مستحب صبر بر ترک مکروهات و صبر بر انجام مستحبات و صبر بر رویارویی با جانی به مانند فعل وی است.

رضایت بر مصیبتی که عاید حال مسلمان می‌گردد نشانگر صبر و شکیبایی بیش از حد معمول آن است؛ و در مورد حکم آن دو قول ارایه شده است: واجب و مستحب.

در رضامندی بعد از قضا و قدر الله متعال دو سبب وجود دارد:

یقین و باور داشتن بر اینکه الله متعال شایسته رضایت در تمامی حالات است، و این رضایت به خاطر محبت نسبت به الله متعال می‌باشد.

رضایت بر اینکه بنده بداند آنچه از قضا و قدر الهی که به او می‌رسد برایش خیر است، و این رضایت، حسن نیت به الله متعال و تصدیق‌نمودن وعده او تعالی است.

پاداش رضایت از الله متعال آن است که الله متعال بنده خود را راضی می‌سازد، و اینکه با چه چیزی و چگونه بنده‌اش را راضی می‌سازد، الله متعال خودش دانا است.