سخن‌گفتن خدا با عبدالله پدر جابر بعد از شهادتش(۱)

ترمذی، باب: [سوره آل عمران]

۱۸۳- «عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ رضی الله عنهما قَالَ: لَقِیَنِی رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم فَقَالَ: یَا جَابِرُ! مَا لِی أَرَاکَ مُنْکَسِرًا؟ قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! اسْتُشْهِدَ أَبِی، قُتِلَ یَوْمَ أُحُد، وَتَرَکَ عِیَالًا وَدَیْنًا، قَالَ: أَفَلَا أُبَشِّرُکَ بِمَا لَقِیَ اللَّهُ بِهِ أَبَاکَ؟ قَالَ: بَلَى، یَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: مَا کَلَّمَ اللَّهُ أَحَدًا قَطُّ، إِلَّا مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ، وَأَحْیَا أَبَاکَ، فَکَلَّمَهُ کِفَاحًا. فَقَالَ: یَا عَبْدِی، تَمَنَّ عَلَیَّ أُعْطِکَ. قَالَ: یَا رَبِّ! تُحْیِینِی، فَأُقْتَلَ فِیکَ ثَانِیَهً. قَالَ الرَّبُّ جل جلاله: إِنَّهُ قَدْ سَبَقَ مِنِّی أَنَّهُمْ إِلَیْهَا لَا یُرْجَعُونَ، قَالَ: وَأُنْزِلَتْ هَذِهِ الآیَهُ: ﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢا…﴾ [آل‌عمران: ۱۶۹] اَلآیَهُ».

183. «از جابر بن عبدالله رضی الله عنها روایت شده است که گفت: روزی پیامبرصلی الله علیه و سلم مرا دیدند و فرمودند: ای جابر! تو را شکسته می‌بینم، چه شده ا ست؟ عرض کردم: ای پیامبر خدا! پدرم در جنگ اُحُد بود و شهید شد و عیال و فرزندان و بدهی‌هایی را به جای گذاشته است، فرمودند: آیا تو را مژده دهم به چگونگی روبه‌روشدن خداوند با پدرت؟ عرض کردم: بله، ای پیامبر خدا! فرمودند: خداوند با هیچکس سخن نگفته است، جز از پشت حجاب، اما پدرت را زنده کرد و با او مستقیم و بدون واسطه سخن گفت و [خطاب به او] فرمودند: ای بنده‌ام! از من چیزی بخواه و آرزویی بکن تا به تو ببخشم، پدرت گفت: خدایا! مرا زنده کن (به دنیا برگردان) تا دوباره در راه تو جهاد کنم و کشته شوم. خداوند متعال فرمود: مردگان به دنیا برنمی‌گردند، این حکم ثابت و تغییرناپذیری است که قبلاً صادر کرده‌ام. جابر می‌گوید: آنگاه این آیه نازل شد: ﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢا…﴾ [آل‌عمران: ۱۶۹].«و کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده نشمار، بلکه آن‌ها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند»». ترمذی می‌گوید: حدیث حسن غریب است. و حاکم و ذهبی می‌گوید: صحیح است.