تعریف می کنند که عقبه بن عامر رضی الله عنه کاتبی داشت و همسایگان این مرد کاتب شراب می نوشیدند. مرد کاتب روزی به عقبه گفت: همسایگانی دارم که شراب می نوشند، قصد دارم ماموران دولتی را باخبر سازم تا آن ها را دستگیر نمایند.
عقبه پاسخ داد: چنان مکن و آنان را پند ده. کاتب گفت: آنان را نهی کرده ام و دست از این کارشان نمی کشند. چاره ای ندارم جز آنکه شرطه (مأموران) را آگاه سازم تا دستگیرشان نمایند، و همین بهترین سزای ایشان است. عقبه گفت: داد بر تو! این کار را نکن. آخر من از رسول الله صلى الله علیه و سلم شنیدم که می فرمود:
(من رأى عوره فسترها کان کمن أحیا موءوده)
یعنی: “هرکس از شما که عیب و عاری را ببیند و پرده پوشی نماید، مانند آنست که دختر زنده بگوری را از مرگ نجات داده باشد.” [ابوداود]
حکایت می شود که حضرت عمر بن خطاب رضی الله عنه میان عده ای از یارانش که در بین شان جریر بن عبد الله رضی الله عنه نیز بود نشسته بود. در این بین از یکی از حاضرین بادی خارج شد. حضرت عمر خواست بگوید تا آنکه وضویش شکسته برود و وضوء تازه گرداند که جریر گفت: یا امیر المؤمنین، بهتر است همگی بروند و وضوء تازه نمایند. حضرت عمر از این نظر خرسند گشته و فرمود: خداوند بر تو رحم فرماید، چه نیکو مهتری بودی در جاهلیت و اکنون نیز چه نیکو مهتری در اسلام هستی!
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین