” مَنْ جَلَسَ فِی مَجْلِسٍ فَکَثُرَ فِیهِ لَغَطُهُ، فَقَالَ قَبْلَ أَنْ یَقُومَ مِنْ مَجْلِسِهِ ذَلِکَ: سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَیْکَ، إِلاَّ غُفِرَ لَهُ مَا کَانَ فِی مَجْلِسِهِ ذَلِکَ”.
کسی که در مجلسی حضور داشته و در آن مجلس لغزشش بسیار بوده اگر پیش از آنکه از آن مجلس برخیزد بگوید: ((سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَیْکَ)) تمامی آنچه را که در آن مجلس برای او پیش آمده مورد عفو قرار می گیرد.
(روایت تِرمِذی از سیدنا ابو هُرَیْره رضی الله عنه, و آلبانی آن را (صحیح) دانسته).
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین