وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
{إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَهً لِّلظَّالِمِینَ
إِنَّهَا شَجَرَهٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیم صافات۶۳تا۶۸}.
همانا ما آن را ابتلای برای ستمکاران قرار دادیم.
به راستی آن درختی است که از قعر جهنم می روید.
شکوفه اش همانند سرهای شیاطین است.
پس آنها (= جهنمیان) از آن می خورند، و شکمها را از آن پر می کنند.
آنگاه برروی آن (خوراک) آمیزه ای از آب گرم (سوزان) دارند.
سپس باز گشت آنها به سوی جهنم است.
{إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ
طَعَامُ الْأَثِیم دخان۴۳، ۴۴ِ}.
بی گمان درخت زقوم.
غذای گناهکاران است.