حکم کشتن مفسدین فی الارض ودعوت کنندگان به بدعت و نوآوری

إنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا أَن یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ یُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا ۖ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ المائده (۳۳)

 سزای کسانی که با خدا و پیامبرش می جنگند، و در زمین به فساد می کوشند، فقط این است که کشته شوند، یا به دار آویخته شوند، یا دست (راست) و پای (چپ) آنها بعکس یکدیگر بریده شود، و یا از سر زمین خود تبعید گردند، این رسوایی آنها در دنیاست، و در آخرت عذاب بزرگی خواهند داشت

شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله میفرماید: ومن لم یندفع فساده إلاّ بالقتل قتل، مثل المفرّق لجماعه المسلمین، والدّاعی إلى البدع فی الدّین قال تعالى

و کسی که فسادش جز با کشتن دفع نشود، کشته می‌شود، مانند کسی که جماعت مسلمانان را متفرق می‌سازد، و دعوت کننده به بدعت در دین

{ مَجْمُوعُ الْفَتَاوَىٰ }لِـ(ابْنِ تَیْمِیَّه) رحمه الله الْجُزْءُ الثامن والعشرون ص ۱۰۸